Ήταν κάποιος σπουδαστής, ο οποίος ζούσε σε οικοτροφείο, όταν φοιτούσε σε κάποια Σχολή μιάς Μεγαλουπόλεως. Τον σπουδαστή επισκεπτόταν συχνά η μητέρα του, η οποία πάντα πριν τον αποχαιρετήσει του έλεγε:
«Και μην ξεχνάς παιδί μου, αυτό που σου είπα: "Να είσαι πάντα τρίτος"!».
«Ναι μητέρα!», απαντούσε αυτός.
Οι φίλοι του και συμφοιτητές του, απορούσαν με τα λόγια αυτά της μητέρας του φίλου τους, αλλά δεν του έλεγαν τίποτε.
Ο νέος αυτός, λοιπόν, γιά να θυμάται τα λόγια της μητέρας του, τα έγραψε σ’ ένα χαρτί και το χαρτί το κόλλησε στο τοίχο του δωματίου του, ώστε να το έχει πάντα μπροστά του!
Στο μεταξύ, στη Σχολή προώδευσε τόσο πολύ, που στις τελικές εξετάσεις αρίστευσε και πήρε όλα τα αριστεία!! Το απόγευμα, τον επισκέφθηκαν οι φίλοι του και αρκετά "ενοχλημένοι", του εζήτησαν να ξεκρεμάσει επιτέλους το χαρτί με το περίεργο μήνυμα της μητέρας του, λέγοντας του:
«Αφού πλέον είσαι πρώτος, τί νόημα έχει αυτό το μήνυμα της μητέρας σου;;
Αυτό που δεν καταλάβαμε ποτέ, είναι το ότι, όλες οι μητέρες θέλουν να είναι τα παιδιά τους πρώτα… Eσένα, γιατί η μητέρα σου, σού ζητούσε να είσαι πάντα τρίτος;;».
Τότε ο άριστος μαθητής τους εξήγησε το νόημα των λόγων της μητέρας του:
«Εμένα η μητέρα μου είναι πιστή Χριστιανή!
Γι' αυτό πάντα μου λέει:
“Πρώτος, πρέπει να είναι πάντα ο Θεός!
Δεύτερος, πρέπει να είναι ο πλησίον σου!
Και τρίτος πρέπει να είσαι εσύ!”»!!!
