Στο Μπουραζέρι, ο Γέροντας Χαράλαμπος, είχε μία Θεϊκή οπτασία, την οποία πάντοτε διηγούνταν με πολλή χάρι εις τους προσερχομένους προσκυνητάς.
Ενώ καθόταν στο σκαμνί στο Κελλί του, ξαφνικά ένοιωσε ότι «ηρπάγη» στον Ουρανό και έβλεπε τη γη και όλη την κτίσι και τα όντα πάνω σ’ αυτήν!
Πλήθος όντων ευρίσκονταν επίσης στα βάθη της θάλασσας, τα οποία ήσαν πολλαπλάσια αυτών που ευρίσκονταν πάνω στη γη!
Στη συνέχεια, η Θεϊκή όρασι, του έδειξε ότι, το πλάτος και το μήκος, το ύψος και το βάθος του Ουρανού, «άνω και κάτω, δεξιά και αριστερά» -όπως διηγούνταν χαρακτηριστικά-, όσο άπειρο κι αν φαίνεται, δεν μπορεί να χωρέσει τη Μεγαλωσύνη του Θεού και ότι η γη μας είναι τόσο μικρή, σαν να αποτελεί το υποπόδιον των Ποδών του Θεού, όπως αναφέρει η Αγία Γραφή!
«Ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου» (Πράξ. Ζ’49’)!!!
