«Λέγεται ότι, η νοερά προσευχή είναι γιά όλους τους Χριστιανούς! Η νοερά προσευχή, λέγεται και καρδιακή. Ερωτάς εάν, και η προφορική, μπορεί να λέγεται καρδιακή. Η προσευχή, εάν δεν είναι καθαρή, ούτε η νοερά ούτε η προφορική, μπορεί να λέγεται καρδιακή.
Καρδιακή είναι η προσευχή, όταν τον νουν τον καταπίνει κυριολεκτικά η καρδία! Εκεί βόμβες να πέφτουν, το σπίτι να καίεται, ο νους, δεν εννοεί να βγη από την καρδιά, έστω και εάν κινδυνεύει να καή! Γι’ αυτό χρειάζεται να καλλιεργούμε και τις αρετές, αλλά και την αδιάλειπτον Ευχήν!
Όσο μπορούμε να λέμε το: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!” από τα χείλη και την καρδιά να μην λείπη! Όταν συνηθίσης να λες συνέχεια το: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!”, τόσο γλυκαίνεσαι, τόσο σε τραβά να λες συνέχεια αυτήν τη μικρήν Ευχούλα, ώστε ούτε πεινάς, ούτε να μιλήσης θέλεις, ούτε να λες ο,τιδήποτε άλλο!»!!
Γέρων Χαράλαμπος Διονυσιάτης (1910-2001)
Πηγή: «Παπά-Χαράλαμπος Διονυσιάτης, ο απλοϊκός ηγούμενος και διδάσκαλος της νοεράς προσευχής» Ιωσήφ Μ.Δ.
