Έλεγαν γιά τον αββά Σεραπίωνα ότι, η ζωή του ήταν σαν ενός πουλιού.
Δεν απόκτησε ποτέ κανένα πράγμα του κόσμου αυτού, ούτε έμεινε σε κελλί, αλλά τυλιγμένος με ένα σεντόνι και κρατώντας ένα μικρό Ευαγγέλιο τριγυρνούσε σαν να μην είχε σώμα!
Πολλές φορές τον εύρισκαν στον δρόμο, να κλαίει γοερά, και τον ερωτούσαν:
«Γέροντα, γιατί κλαις έτσι;».
Και εκείνος τους απαντούσε:
«Ο Κύριός μου, μου εμπιστεύθηκε τα πλούτη Του, αλλά εγώ τα έχασα, και φοβούμαι μήπως Τον έχω εξοργίσει».
Εκείνοι, όταν τον άκουγαν, νόμιζαν ότι μιλάει γιά χρυσάφι και πολλές φορές του έριχναν ένα κομμάτι ψωμί και του έλεγαν:
«Αδελφέ, δέξου το αυτό και φάε και όσο γιά τα πλούτη που έχασες, ο Θεός έχει τη δύναμη να σου τα ξαναστείλει».
Και ο Γέροντας αποκρινόταν:
«Αμήν!».
Μέγα Γεροντικόν
