Ο αββάς Ωρ και ο αββάς Αθρέ δεν ήταν από τα ίδια
μέρη, αλλά συνεδέθησαν πνευματικά τόσο πολύ μεταξύ τους, ώστε να μείνουν
αχώριστοι μέχρι τον θάνατο.
Ο αββάς Αθρέ είχε μεγάλη υπακοή και ο αββάς Ωρ
μεγάλη ταπεινοφροσύνη. Κάποτε, ο αββάς Σισώης πήγε να μείνει μερικές ημέρες
κοντά τους, προσπαθώντας να ιδεί τις αρετές τους, και διαπίστωσε με τα ίδια του
τα μάτια το μέγεθος της υπακοής και της ταπεινοφροσύνης τους.
Κάποιος τους είχε φέρει ένα μικρό ψάρι και ο αββάς
Αθρέ θέλησε να το μαγειρέψει γιά τον αββά Ωρ. Κρατούσε το μαχαίρι κι έκοβε το
ψάρι, όταν ο Γέροντας τον κάλεσε κοντά του.
Ο αββάς Αθρέ άφησε το μαχαίρι, δίχως να κόψει το
υπόλοιπο ψάρι, κι έτρεξε αμέσως στον Γέροντα. Ο Μέγας Σισώης θαύμασε την υπακοή
του, γιατί δεν είπε: «Περίμενε μιά στιγμή να κόψω το ψάρι».
«Πού βρήκες αυτή την υπακοή;» ρώτησε τον αββά
Αθρέ.
«Δεν είναι δική μου αυτή η υπακοή», απάντησε εκείνος,
αλλά είναι του Γέροντα. «Έλα να δεις και μόνος σου την μεγάλη υπακοή του».
Παίρνει τότε κομμάτι ψάρι να το ψήσει και το έκαψε
λίγο, επίτηδες. Το έδωσε στον Γέροντα, κι εκείνος το έφαγε χωρίς να πει τίποτε.
Στο τέλος τον ρώτησε:
«Καλό ήταν, Γέροντα;»
«Πολύ καλό», απάντησε αυτός.
Ύστερα του έφερε το υπόλοιπο ψάρι, αλλά σωστά
ψημένο αυτή την φορά, και του λέει:
«Αυτό το έκαψα λίγο, Γέροντα».
Και ο αββάς Ωρ, τρώγοντας το ψάρι, του λέει: «Ναι,
το έκαψες λίγο».
Γυρίζει τότε ο αββάς Αθρέ και λέει στον αββά
Σισώη:
«Είδες που, καθώς σου έλεγα, η υπακοή είναι του
Γέροντα;»
Ο αββάς Σισώης έφυγε την επομένη ημέρα. Και ό,τι
είδε όσο καιρό έμεινε μαζί τους, προσπάθησε, κατά την δύναμή του, να το
διαφυλάξει και να το εφαρμόσει. Δεν έχανε μάλιστα την ευκαιρία να διηγείται αυτή
την εμπειρία του, σε κάθε νέο αναχωρητή που τον επισκεπτόταν, όταν τον παρακαλούσε,
να του πει κάποιο λόγο ωφέλιμο γιά την ψυχή του.
Πηγή:
Αθωνική Πολιτεία, Αρ Φύλλου:268 – ΝΟΕ 2019 σελ.3
