Συζήτησις (του π.Ιωήλ) μετά τινος Καθηγητού Γυμνασίου:
(Είπεν ο καθηγητής εις τον π.Ιωήλ:)
«Πάτερ μου, δεν ευρίσκω καθόλου σωστό το να πράττη ο Χριστιανός το αγαθόν, διά να απολαύση τον Παράδεισον ή διά να αποφύγη την κόλασιν. Το αγαθόν θα έπρεπε να το πράττωμε μόνον και μόνον από αγάπην προς τον Θεόν».
(Και ο πατήρ Ιωήλ ερώτησε:)
«Σύ όταν βαθμολογής τους μαθητάς σου μόνον το μηδέν και το άριστα, χρησιμοποιείς;
Δεν έχεις άλλους βαθμούς;».
(Και ο καθηγητής απήντησεν:)
«Έχω μεγάλην βαθμολογικήν κλίμακα. Κινούμαι από το μηδέν μέχρι το είκοσι. Όσοι πάρουν από δέκα και επάνω προάγονται. Οι άλλοι απορρίπτονται».
(Και ο πατήρ Ιωήλ προσέθεσε:)
«Και ο Χριστιανισμός έχει την ιδικήν του βαθμολογικήν κλίμακα! Το άριστα το βάζει εις εκείνους πού πράττουν το αγαθόν, μόνον και μόνον, διότι επιθυμούν, ως παιδιά του Θεού, να εκτελούν το Θέλημα του Πατρός των!!! Εις εκείνους που πράττουν το αγαθόν, διά να απολαύσουν τον Παράδεισον, βάζει μικρότερον βαθμόν!! Ακόμη μικρότερον βαθμόν βάζει εις εκείνους, πού πράττουν το αγαθόν διά να αποφύγουν την κόλασιν! Όλοι οι βαθμοί όμως αυτοί είνε άνω των δέκα και συνεπώς προβιβάσιμοι, εφ’ όσον αυτοί πού τους λαμβάνουν, πράττουν το αγαθόν! Εσύ, αν θέλης, αγωνίσου διά το άριστα. Ουδείς σε εμποδίζει. Βλέπε όμως με συμπάθειαν και εκείνους τους καϋμένους πού αγωνίζονται, έστω και διά το δεκαράκι!»!!!
Πηγή:
ΛΓ' Η βάσις και το άριστα.
«Ανέκδοτα Ιωήλ Γιαννακόπουλου Αρχιμανδρίτου»
Δ’ Έκδοσις – 1973. Επιφανίου Ι.Θεοδωροπούλου, Πρεσβυτέρου.