Ένας αρχάριος
Μοναχός πήγε μία ημέρα να συμβουλευθή τον Αββά Μωϋσή. Ήταν το μέσον περίπου της
Μ.Τεσσαρακοστής. Αφού εξομολογήθηκε τους λογισμούς του και η ψυχή του
αναπαύθηκε, είπε στον Όσιο:
-Παρ' ολίγο δεν θα αποφάσιζα να
έλθω ως εδώ σήμερα και θα έχανα όλη αυτή την ωφέλεια.
-Γιατί τέκνον μου; ερώτησε ο Όσιος.
-Μου έλεγε ο λογισμός μου πως δεν θα με δεχόσουν, Αββά, επειδή είναι Μ.Τεσσαρακοστή.
-Μου έλεγε ο λογισμός μου πως δεν θα με δεχόσουν, Αββά, επειδή είναι Μ.Τεσσαρακοστή.
-Εμείς εδώ, τέκνον, είπε ο Αββάς
Μωϋσής, δεν συνηθίζομε την Μ.Τεσσαρακοστή να κλείνουμε εκείνη την μικρή, ξύλινη
εξώπορτα, αλλά τούτη. Και για να δώσει στον αρχάριο μοναχό να καταλάβει τι εννοούσε,
έβαλε το δάχτυλο στα χείλη του.
Πηγή: Αθωνική Πολιτεία, Αρ Φύλλου:262 – ΜΑΪΟΣ 2019 σελ.3