<< Ένας άνθρωπος σε καλεί εις τον οίκον του και θέλει να σε φιλεύση ένα ποτήρι κρασί, και πάντοτε εις όλην σου την ζωήν θα τον εντρέπεσαι και θα τον τιμάς. Τον Θεόν δεν πρέπει να τιμάς και να εντρέπεσαι, οπού σου εχάρισε τόσα καλά και Εσταυρώθηκε διά την αγάπην σου;
Ποιός πατέρας εσταυρώθηκε διά τα παιδιά του;
Και ο Γλυκύτατός μας Ιησούς Χριστός, έχυσε το Αίμα Του και μας εξηγόρασεν από τας χείρας του διαβόλου.
Τώρα, δεν πρέπει και ημείς να αγαπώμεν τον Χριστόν μας; Ημείς όχι μόνον δεν Τον αγαπώμεν, αλλά Τον υβρίζομεν καθ’ ημέραν με τας αμαρτίας μας οπού κάμνομεν.
Αμή, ποίον θέλετε να αγαπώμεν, αδελφοί μου;
Να αγαπώμεν τον διάβολον, οπού μας έβγαλε από τον Παράδεισον και μας έφερεν εις τον κατηραμένον τούτον κόσμο και παθαίνομεν τόσα κακά; Και έχει προαίρεσιν ο διάβολος, αν ηδύνατο αυτήν την ώραν να μας θανατώση όλους και να μας βάλη εις την κόλασιν.
Τώρα, σας ερωτώ, αδελφοί μου, να μου ειπήτε, δεν πρέπει να μισούμε τον διάβολον-τον εχθρό μας, και ν’ αγαπώμεν τον Θεόν μας, τον Ποιητήν μας, τον Πλάστην μας;
Ο Θεός, επομένως, χρειάζεται στρώμα διά να καθήση. Και ποιό είναι αυτό το στρώμα;
Η αγάπη!!
Ας έχωμεν λοιπόν και ημείς την αγάπην εις τον Θεόν και εις τους αδελφούς μας, και τότε έρχεται ο Θεός μας και μας χαροποιεί, και μας φυτεύει εις την καρδίαν μας την ζωήν την αιώνιον, και περνούμεν και εδώ καλά και πηγαίνουμεν και εις τον Παράδεισον να ευφραινώμεθα πάντοτε!
Ημείς, όχι μόνον δεν έχομεν την αγάπην, αλλά έχομεν το μίσος και την έχθραν εις την καρδίαν μας και μισούμεν τους αδελφούς μας… Έρχεται, τότε, ο πονηρός διάβολος και μας πικραίνει και βάνει τον θάνατον εις την ψυχήν μας και περνούμεν και εδώ κακά, και πηγαίνομεν εις την κόλασιν και καιόμεθα πάντοτε...
Φυσικόν μας είναι να αγαπώμεν τους αδελφούς μας, διότι είμεθα μιάς φύσεως, έχομεν ένα βάπτισμα, μίαν πίστιν, τα Άχραντα Μυστήρια μεταλαμβάνομεν, ένα Παράδεισον ελπίζομεν ν’ απολαύσωμεν. Καλότυχος εκείνος ο άνθρωπος που αξιώθηκε και έλαβεν εις την καρδίαν του αυτά, δηλαδή, τας δύο αγάπας εις τον Θεόν, και εις τους αδελφούς του. Διότι όποιος έχει τον Θεόν εις την καρδίαν του, έχει πάντα τα αγαθά, και αμαρτίαν δεν υποφέρει.
Και όστις δεν έχει τον Θεόν εις την καρδίαν του, έχει τον διάβολον, και κάμνει πάντα τα κακά και όλας τας αμαρτίας. Χιλίας χιλιάδας καλά να κάμνωμεν, αδελφοί μου, νηστείας προσευχάς, ελεημοσύνας, και το αίμα μας να χύσωμεν διά τον Χριστόν μας, εάν δεν έχωμεν αυτάς τας δύο αγάπας, αλλά έχομεν το μίσος και την έχθραν εις τους αδελφούς μας, όλα εκείνα τα καλά οπού εκάμαμεν είναι του διαβόλου και εις την κόλασιν πηγαίνομεν.
«Μα καλά», λέγετε, «με εκείνην την ολίγην έχθραν οπού έχομεν εις τους αδελφούς μας και ενώ έχοντες τόσα καλά καμωμένα, εις την κόλασιν πηγαίνομεν;;;»
Ποιός πατέρας εσταυρώθηκε διά τα παιδιά του;
Και ο Γλυκύτατός μας Ιησούς Χριστός, έχυσε το Αίμα Του και μας εξηγόρασεν από τας χείρας του διαβόλου.
Τώρα, δεν πρέπει και ημείς να αγαπώμεν τον Χριστόν μας; Ημείς όχι μόνον δεν Τον αγαπώμεν, αλλά Τον υβρίζομεν καθ’ ημέραν με τας αμαρτίας μας οπού κάμνομεν.
Αμή, ποίον θέλετε να αγαπώμεν, αδελφοί μου;
Να αγαπώμεν τον διάβολον, οπού μας έβγαλε από τον Παράδεισον και μας έφερεν εις τον κατηραμένον τούτον κόσμο και παθαίνομεν τόσα κακά; Και έχει προαίρεσιν ο διάβολος, αν ηδύνατο αυτήν την ώραν να μας θανατώση όλους και να μας βάλη εις την κόλασιν.
Τώρα, σας ερωτώ, αδελφοί μου, να μου ειπήτε, δεν πρέπει να μισούμε τον διάβολον-τον εχθρό μας, και ν’ αγαπώμεν τον Θεόν μας, τον Ποιητήν μας, τον Πλάστην μας;
Ο Θεός, επομένως, χρειάζεται στρώμα διά να καθήση. Και ποιό είναι αυτό το στρώμα;
Η αγάπη!!
Ας έχωμεν λοιπόν και ημείς την αγάπην εις τον Θεόν και εις τους αδελφούς μας, και τότε έρχεται ο Θεός μας και μας χαροποιεί, και μας φυτεύει εις την καρδίαν μας την ζωήν την αιώνιον, και περνούμεν και εδώ καλά και πηγαίνουμεν και εις τον Παράδεισον να ευφραινώμεθα πάντοτε!
Ημείς, όχι μόνον δεν έχομεν την αγάπην, αλλά έχομεν το μίσος και την έχθραν εις την καρδίαν μας και μισούμεν τους αδελφούς μας… Έρχεται, τότε, ο πονηρός διάβολος και μας πικραίνει και βάνει τον θάνατον εις την ψυχήν μας και περνούμεν και εδώ κακά, και πηγαίνομεν εις την κόλασιν και καιόμεθα πάντοτε...
Φυσικόν μας είναι να αγαπώμεν τους αδελφούς μας, διότι είμεθα μιάς φύσεως, έχομεν ένα βάπτισμα, μίαν πίστιν, τα Άχραντα Μυστήρια μεταλαμβάνομεν, ένα Παράδεισον ελπίζομεν ν’ απολαύσωμεν. Καλότυχος εκείνος ο άνθρωπος που αξιώθηκε και έλαβεν εις την καρδίαν του αυτά, δηλαδή, τας δύο αγάπας εις τον Θεόν, και εις τους αδελφούς του. Διότι όποιος έχει τον Θεόν εις την καρδίαν του, έχει πάντα τα αγαθά, και αμαρτίαν δεν υποφέρει.
Και όστις δεν έχει τον Θεόν εις την καρδίαν του, έχει τον διάβολον, και κάμνει πάντα τα κακά και όλας τας αμαρτίας. Χιλίας χιλιάδας καλά να κάμνωμεν, αδελφοί μου, νηστείας προσευχάς, ελεημοσύνας, και το αίμα μας να χύσωμεν διά τον Χριστόν μας, εάν δεν έχωμεν αυτάς τας δύο αγάπας, αλλά έχομεν το μίσος και την έχθραν εις τους αδελφούς μας, όλα εκείνα τα καλά οπού εκάμαμεν είναι του διαβόλου και εις την κόλασιν πηγαίνομεν.
«Μα καλά», λέγετε, «με εκείνην την ολίγην έχθραν οπού έχομεν εις τους αδελφούς μας και ενώ έχοντες τόσα καλά καμωμένα, εις την κόλασιν πηγαίνομεν;;;»
Ναι, αδελφοί μου, διότι εκείνη η έχθρα είναι φαρμάκι του διαβόλου και καθώς βάνομεν μέσα εις εκατόν οκάδας αλεύρι ολίγον προζύμι, και έχει τόσην δύναμιν και ανακουφίζει όσον ζυμάρι και αν είναι, έτσι είναι και η έχθρα. Όλα τα καλά οπού εκάμαμεν, τα γυρίζει και τα κάμνει φαρμάκι του διαβόλου...>>!!
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779)
