Ο π. Νικόλαος Κογιώνης (1928-2006) ήταν πράος, επιεικής και ταπεινός τη καρδία. Ο ίδιος είχε φθάσει σε μεγάλα ύψη αρετής, όμως τον εαυτό του τον έβαζε πιο χαμηλά και από τον τελευταίο ενορίτη του και από τον πιο αμαρτωλό εξομολογούμενο.
Είχε το χάρισμα να ανορθώνει ψυχές πολύ βαρειά τραυματισμένες από την αμαρτία. Αυτό απαιτούσε χρόνια υπομονητικής καθοδήγησης και θερμής προσευχής. Κοντά του εύρισκαν ανακούφιση οι πάντες, αλλά και πρόσωπα με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Άκουγε προσεκτικά και υπομονητικά χωρίς να διακόπτει, ακόμη και όταν ο μονόλογος παρατεινόταν πέραν της μιας ώρας και τα χρονικά περιθώρια πίεζαν ασφυκτικά. Εξομολογούσε με κατεβασμένα τα μάτια κάτω.
Ένα σημείωμα που βρέθηκε στα προσωπικά του
αντικείμενα έγραφε: «Όταν ο αδελφός σου είναι φταίχτης, όταν ξέρει το σφάλμα
του, μη σηκώσεις τα μάτια σου επάνω του, μη και πονέσει. Αυτό είναι η αγάπη,
παιδί μου». Είχε τη διάκριση αυτή που συναντάς μόνο στα μοναστήρια ή στα
γεροντικά κείμενα.
Ήταν σπάνιος πνευματικός, όμως για τον εαυτό του έλεγε με
ταπεινοφροσύνη κουνώντας χαρακτηριστικά το κεφάλι του: «Κάνω κι εγώ τον
πνευματικό!...»
Αδελφοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί : ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
Πηγή: «Ο Ιερεύς Νικόλαος Κογιώνης (1928-2006) » Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη» Οκτώβριος 2007
