Ερώτησε κάποτε κάποιος έναν εμπνευσμένο γέροντα:
«Δεν γινόμασθε ένοχοι, όταν δίνουμε ελεημοσύνη σε κακούς και σπάταλους ανθρώπους;».
Και ο γέροντας απάντησε:
«Δεν γινόμασθε ένοχοι, όταν δίνουμε ελεημοσύνη σε κακούς και σπάταλους ανθρώπους;».
Και ο γέροντας απάντησε:
«Αν ο καλός Θεός είναι “ένοχος” που χορηγεί τόσο απλόχερα και τόσο πλούσια τα αγαθά του και στους δικαίους και στους αδίκους, τότε θα είμασθε και εμείς ένοχοι. Και αν ο Κύριος θεωρηθή ένοχος, που έδωσε το ταμείο των Αποστόλων στον Ιούδα, τότε είναι ένοχοι και όλοι εκείνοι που εφαρμόζουν τον λόγον του Κυρίου: “παντὶ δὲ τῷ αἰτοῦντί σε δίδου” (Λουκ. ΣΤ’30’)!!!