1. «Η αγάπη όλα τα δέχεται, όλα τα υπομένει, η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει», λέει ο Απόστολος Παύλος (Ο ύμνος της αγάπης - Α΄Κορινθ. ΙΓ’,1-8 & 13). Η τέλεια αγάπη δεν υπόκειται ούτε σε πτώση, ούτε σε πάθος, αλλά είναι τέτοια, ώστε και οι γλώσσες των Αγγέλων και η προφητεία και όλη η γνώση και τα χαρίσματα των ιαμάτων είναι μηδέν, όταν συγκριθούν μ’ εκείνη. Έτσι οφείλουν και οι προεστώτες, όχι από θυμό και υψηλοφροσύνη, ούτε γιά εκδίκηση, να εκπαιδεύουν τους αδελφούς εκείνους, που έχουν ανάγκη παιδαγωγήσεως, αλλά με σπλάγχνα οικτιρμών και με σκοπό την πνευματική τους ωφέλεια και διόρθωσή τους.
2. Περισσότερο από κάθε άλλο, να επιδιώκωμε το φόβο του Θεού και την ιερή αγάπη, η οποία έρχεται μέσα μας με την Χάρι και τη Δωρεά του Χριστού μας! Από αυτή, εύκολα φθάνομε στην προς τον πλησίον αγάπη! Όταν ο άνθρωπος είναι γυμνός από την αγάπη και το φόβο του Θεού, τότε κυνηγάει τη δόξα και τον έπαινο των ανθρώπων. Αλλά τότε λέει ο Κύριος: «Πώς μπορείτε να πιστεύετε εσείς που δέχεσθε δόξα ο ένας από τον άλλο και δεν ζητάτε τη δόξα μόνον από τον Θεόν;».
3. Πρέπει διαρκώς ο νους μας (χωρίς περισπασμό) να χρονίζει στην αγάπη και μνήμη του Θεού, με την Ευχή. Από αυτά γεννώνται η προς τον πλησίον αγάπη, η απλότητα, η πραότητα, η ταπείνωση, η ακεραιότητα, η αγαθότητα και η προσευχή! Ο διάβολος, αγωνίζεται να απομακρύνει το νου μας από τη μνήμη του Θεού, το φόβο και την αγάπη Του, με λογής-λογής γήϊνα δολώματα. Ο πατριάρχης Αβραάμ, όταν συνάντησε τον ιερέα του Θεού Μελχισεδέκ, του έδωσε τα καλλίτερα και πήρε την ευλογία του! Έτσι και εμείς, τους καλλίτερους λογισμούς μας να τους αφιερώνωμε στην μνήμη του Θεού και την αγάπη Του, οπότε ακόπως και με χαρά θα εκτελούμε τις εντολές του Κυρίου!!
Μελέτημα 3ονΌσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος,
50 Ομιλίες Πνευματικές.
