1. Λαμβάνει σώμα ανθρώπινο, ο Ασώματος Κύριος, από Άπειρη Αγαθότητα. Και μικραίνει (μπορεί να πει κανείς) τον Εαυτό Του, ο Μέγας και Υπερούσιος, γιά να μπορέσει να ενωθή με τις ψυχές των Αγίων, ώστε να μπορέσουν και αυτές να γίνουν μέτοχοι της Αθάνατης Ζωής της Θεότητάς Του! Και όπως η ψυχή επήρε και εφόρεσε τα μέλη του σώματος (μάτια, αυτιά κ.λ.π.), κατά τον ίδιο τρόπο και η Αγαθότητα του Σωτήρος Χριστού, παίρνει σώμα και ενώνεται με τις πιστές και αγαπητές σ’ Αυτόν ψυχές, και γίνεται (κατά τον Απόστολο Παύλο) ένα Πνεύμα μ’ αυτές! Έτσι γίνεται Ψυχή στην ψυχή, Υπόσταση στην υπόσταση, ώστε μιά τέτοια ψυχή να ζήσει και να υπάρξει μέσα στην Θεότητά Του, να φθάσει στην αθάνατη ζωή και ν’ απολαύσει άφθαρτη ηδονή και ανέκφραστη δόξα!
2. Γιά την ψυχή αυτή ο Κύριος, όταν θέλει, γίνεται φωτιά και κατακαίει κάθε κακό μέσα της! Άλλοτε γίνεται ανάπαυση ανείπωτη και ανέκφραστη, και άλλοτε χαρά και ειρήνη, που περιθάλπει και περικυκλώνει την ψυχή! Μόνο να αγωνίζεται κανείς, να Tοv αγαπάει και να Τον ευχαριστεί, και θα δει με την πείρα και την αίσθησή του ότι, άγγιξε ανεκλάλητα αγαθά, «που μάτι δεν τα είδε και αυτί δεν τα άκουσε και άνθρωπος δεν τα διανοήθηκε»! Έτσι, το Πνεύμα Κυρίου, γίνεται ανάπαυση, αγαλλίαση, τρυφή και ζωή της ψυχής, που αναδεικνύεται άξιά Του! Διότι σωματοποιεί τον Εαυτό Του και Τον κάνει πνευματική τροφή, αλλά και ένδυμα και κάλλη απερίγραπτα, γιά να γεμίσει έτσι την ψυχή, πνευματική χαρά! «Εγώ είμαι ο Άρτος της Ζωής», λέει ο Κύριος. Και, «όποιος πίνει από το νερό που θα του δώσω, θα αναβλύσει μέσα του μία πηγή νερού, που θα δίνει Αιώνια Ζωή»!!
3. Η ψυχή που αξιώθηκε να δεχθή ένοικό της την Ουράνια Δύναμη και τη Θεϊκή Φωτιά, και που η Επουράνια Αγάπη του Αγίου Πνεύματος ενώθηκε με τα μέλη της, ελευθερώνεται εντελώς από κάθε κοσμική αγάπη! Ο σίδηρος και ο χρυσός, όταν παραδοθούν στη φωτιά, λειώνουν, αλλάζοντας τη σκληρή φύση τους σε μαλακή και αποβάλλουν τη φυσική τους σκληρότητα εξ αιτίας της δυνάμεως της φωτιάς. Έτσι και η ψυχή που δέχθηκε την Επουράνια Εκείνη Φωτιά της Αγάπης του Αγίου Πνεύματος, αποσύρεται από κάθε προσκόλληση στο κοσμικό πνεύμα! Ελευθερώνεται από τα δεσμά της κακίας και αποβάλλει τη φυσική σκληρότητα της αμαρτίας. Τα θεωρεί όλα μικρά και άξια περιφρονήσεως. Λέω, μάλιστα, ότι η ψυχή που κυριεύθηκε από αυτόν τον έρωτα, και τους αδελφούς της, όταν την εμποδίζουν από την Θεϊκή Αγάπη, τους απαρνείται!
4. Ο Θεός, επειδή είναι Αγαθός και Φιλάνθρωπος, μακροθυμεί, περιμένοντας τη μετάνοια του αμαρτωλού, και «γίνεται χαρά στον Ουρανό γιά ένα αμαρτωλό, που μετανοεί»! Όταν, όμως, δεν υπάρχει αληθινή μετάνοια και πληθαίνει η αμαρτία, τότε η Θεία Δίκη επιτρέπει, ο αμαρτωλός να εξαφανισθή από προσώπου της Γης. Κάτι τέτοιο συνέβη στα Σόδομα, αλλά και στην Ερυθρά Θάλασσα με τον καταποντισμό των Αιγυπτίων. Γι’ αυτό και από τον Ισραήλ αφαίρεσε ο Θεός και την προφητεία και την ιερωσύνη και τη λατρεία, και τα εμπιστεύθηκε στα Έθνη που επίστευσαν, διότι (οι Εβραίοι) παρέδωκαν σε θάνατο, και τους Προφήτας και τον Υιόν του Θεού…
Μελέτημα 17ον
Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος,
50 Ομιλίες Πνευματικές.
