1. Μερικοί επαναπαύονται, ότι έχουν τόση Χάρη Θεού μέσα τους, ώστε να μπορούν να συγκρατούν τον εαυτό τους και να μη τους νικά η αμαρτία που κατοικεί μέσα τους. Και όταν το πιστεύσουν αυτό, στην αρχή έχουν προσευχή νηφάλια και ανάπαυση, έπειτα όμως επηρεάζονται από ακαθάρτους λογισμούς και δελεάζονται από την αμαρτία. Έτσι οι επιπόλαιοι, όταν έννοιωσαν μέσα τους την ενέργεια της Θείας Χάριτος, νόμισαν ότι, ελευθερώθηκαν γιά πάντα από την αμαρτία, ενώ οι διακριτικοί και νουνεχείς προσέχουν πάρα πολύ διότι, ακόμη και όταν κατοικεί μέσα τους η Χάρη του Θεού και πάλι μπορεί να ταραχθούν, με την παραμικρή απροσεξία, από αισχρούς και ατόπους λογισμούς.
2. Όπως είναι αδύνατο χωρίς μάτια ή γλώσσα, αυτιά και πόδια να βλέπει κανείς ή να μιλάει, ή να ακούει ή να περπατάει, έτσι επίσης είναι αδύνατο χωρίς τον Θεόν και τη Θεϊκή Ενέργεια, να γίνει κανείς κοινωνός των Θείων Μυστηρίων και να γνωρίσει την Σοφία του Θεού ή να αποκτήσει τον Πλούτο του Αγίου Πνεύματος. Έτσι, οι δούλοι του Θεού, καταρτίζονται συνεχώς με τη Θεϊκή γνώση και με τη Χάρη του Θεού.
3. Καταλήγοντας λέγω ότι, ο Κύριος και από τους τελείους ακόμη ζητεί να είναι το θέλημα της ψυχής στην υπηρεσία του Αγίου Πνεύματος, ώστε να συμβαδίζουν και τα δύο. «Μη σβήνετε την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος» (Απ. Παύλος). Το να μιλάει κανείς γιά την απάθεια και την τελειότητα είναι εύκολο. Δύσκολο όμως είναι, το να μάθη με την πείρα και αληθινά, πώς κατορθώνεται η τελειότητα.
4. Όσοι λένε πνευματικά λόγια θεωρητικά και χωρίς την ανάλογη πνευματική πείρα, τους παρομοιάζω με ανθρώπους που, ενώ δεν έχουν φάει ποτέ μέλι, προσπαθούν να δώσουν στους άλλους να εννοήσουν, τί είδους είναι η γλυκύτητά του. Τέτοιοι είναι πράγματι όσοι δεν εδοκίμασαν στην πράξη και με εσωτερική πληροφορία τα σχετικά με την τελειότητα και τον αγιασμό και την απάθεια και θέλουν να μιλούν γι’ αυτά στους άλλους. Αυτά όμως δεν νοούνται μόνο με λόγια χωρίς πείρα, αλλά επιτελούνται με τη νοερά και μυστική εργασία του Αγίου Πνεύματος και έτσι λέγονται! Έτσι, η Πνευματική γνώση, είναι όντως φαγητό και ποτό, που, όσο περισσότερο την γεύεται κάποιος, τόσο την επιθυμεί περισσότερο και δεν την χορταίνει!!
Μελέτημα
19ον
Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος,
50 Ομιλίες Πνευματικές.
