<< Όπως βγαίνει ο άνθρωπος από την κοιλιά της μητέρας του, έτσι βγαίνει και η ψυχή γυμνή από το σώμα, την ώρα του θανάτου. Άλλη καθαρή και φωτεινή, άλλη λερωμένη από τα σφάλματα της και άλλη μαύρη από τις πολλές αμαρτίες της…
Γι' αυτό, η ψυχή που χρησιμοποιεί ορθά το λογικό της και αγαπά τον Θεόν, βάζει στο νου της και συλλογίζεται τα μετά θάνατον κακά, και ζει με ευσέβεια, γιά να μην καταδικασθή και πέσει μέσα σ' αυτά... Ενώ εκείνοι που απιστούν, ζουν με ασέβεια και αμαρτάνουν, περιφρονώντας οι ανόητοι τα μετά θάνατον...>>!!
Μέγας Αντώνιος (251-356)
