<<Την πνευματική χαρά και την Ουράνια αγαλλίαση που νοιώθει ο Χριστιανός από τα Χριστούγεννα, δεν μπορεί να τη νοιώσει, με κανέναν τρόπο, όποιος τα εορτάζει μοναχά σαν μιά συγκινητική συνήθεια, που είναι δεμένη περισσότερο με τις συνηθισμένες χαρές του κόσμου, με τον χειμώνα, με τα χιόνια, με το ζεστό τζάκι.
Μοναχά ο Ορθόδοξος Χριστιανός εορτάζει τα Χριστούγεννα πνευματικά, κι από την ψυχή του περνάνε αγιασμένα αισθήματα, και τη ζεσταίνουνε με κάποια θέρμη παράδοξη, που έρχεται από έναν άλλο κόσμο, τη θέρμη του Αγίου Πνεύματος, κατά τον αναβαθμό που λέγει: «Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται τη Τριαδική Μονάδι, ιεροκρυφίως»!
Ψυχή και σώμα εορτάζουν μαζί, ευφραίνονται με τη Θεία ευφροσύνη, που δεν την απογεύεται όποιος ευρίσκεται μακριά από τον Χριστό. Ενώ η καρδιά του Χριστιανού, αυτές τις αγιασμένες μέρες, είναι γεμάτη από την ευωδία της υμνωδίας, γεμάτη από μία γλυκύτατη πνευματική φωτοχυσία, που σκεπάζει όλη την Κτίση, τα βουνά, τη θάλασσα, τον κάθε βράχο, το κάθε δένδρο, την κάθε πέτρα, το κάθε πλάσμα!
Όλα είναι αγιασμένα, όλα εορτάζουνε, όλα ψέλνουνε, όλα ευφραίνονται, όλη η Φύση είναι «ως ελαία κατάκαρπος εν τω οίκω του Θεού»! Κανείς δεν νοιώθει στην καρδιά του τέτοια χαρά, παρά μονάχα εκείνος που αγαπά τον Θεό και που ζει τις ημέρες της ζωής του μαζί με τον Θεό, γιατί κανένας άλλος από τον Θεό δεν μπορεί να δώσει τέτοια χαρά, τέτοια ειρήνη, κατά τον λόγο που είπε ο Κύριος στον Μυστικό Δείπνο: «Την Ιδική μου την ειρήνη σας δίνω, δεν σας δίνω εγώ την ειρήνη που δίνει ο κόσμος»!
Η Χαρά του Χριστού και η Ειρήνη είναι αλλιώτικη από τη χαρά κι από την ειρήνη τούτου του κόσμου. Γιά τούτο ο άνθρωπος που χαίρεται να πηγαίνει στην Εκκλησία, γιά να πιεί απ’ αυτή την αθάνατη βρύση της αληθινής Χαράς και της Ειρήνης, λέγει μαζί με τον Δαβίδ: «Εξαπόστειλον, Κύριε, το φως σου και την αλήθειάν σου· αυτά με ωδήγησαν και ήγαγόν με εις όρος άγιόν σου και εις τα σκηνώματά σου· και εισελεύσομαι προς το Θυσιαστήριον του Θεού, προς τον Θεόν τον ευφραίνοντα την νεότητά μου»!
Ας εορτάσουμε λοιπόν και εμείς, αδελφοί μου, τη Γέννηση του Χριστού «εν πνεύματι και αληθεία, εν ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς», και τότε και τα άλλα «προστεθήσεται ημίν» και θα μας δοθούνε, ήγουν η χαρά του σπιτιού, της οικογένειας, της φύσης, της συναναστροφής, της αγνής διασκέδασης, γιατί όλα θα τα γλυκαίνει η Αγάπη του Χριστού, και θα τα ζεσταίνει η Θέρμη Εκείνου, που είναι ο Ζωοδότης…>>!!
Φώτης Κόντογλου (1895-1965)
Πηγή: «ΤΟ ΑΪΒΑΛΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ», του Φώτη Κόντογλου.
