<<Περί «αμαρτίας», έχομε οι πολλοί, πολύ περιωρισμένη έννοια ή ιδέα, αναλόγως μάλιστα με την χλιαρά και παραπαίουσα Χριστιανική μας συνείδηση και την αχαλίνωτον έκπτωσιν των ηθικών και πνευματικών αξιών, των τελευταίων, δήθεν, «προοδευτικών» ετών.
Διά τας εθνικάς συμφοράς και τα μεγάλα κακά και εγκλήματα που κατέκλυσαν την Ελλάδα μας, ας αναζητήσωμε τους υπευθύνους έκαστος, όχι μεταξύ των ξένων και εχθρών μας, αλλ' εν ημίν αυτοίς… Δυστυχώς, απεμακρύνθημεν από την προστασίαν και βοήθειαν του Θεού των Πατέρων μας, λόγω των βαρέων αμαρτημάτων μας και της αποστασίας όλων μας…
Ζώμεν εις εποχήν, κατά την οποίαν, αποδεδειγμένως πλέον, όλες οι ηθικές αξίες και αυτοί οι ιερώτεροι και αγιώτεροι θεσμοί, εξέπεσαν… Εάν μη τι άλλο, έχασαν παντελώς ή έστω, εν πολλοίς την αξία τους, έτι δέ, απώλεσαν διά παντός και αυτόν τον τυπικό σεβασμό... Άγριοι άνεμοι από βορρά και δυσμών, έτι δε και από των νέων Χωρών, τείνουν να εκριζώσουν και αυτά τα αιωνόβια δένδρα:
Την Ο ι κ ο γ έ ν ε ι α και την Θ ρ η σ κ ε ί α!!!
Ποιός τώρα θα αναχαιτίση το ακατάσχετον τούτο κακό, το οποίο παρασύρει τα πάντα εις τον μηδενισμόν;;>>!!
Πηγή: «Ο Άγιος Γερβάσιος των Πατρών» Τόμος Α’ – Παναγιώτου Αντ. Λόη
