Ένας αδελφός, ερώτησε τον αββά Σισόη:
«Εάν, ενώ βαδίζουμε, ο οδηγός μας χάσει τον δρόμο, πρέπει να του το πούμε;».
Και ο γέροντας λέγει:
«Όχι»!
Ξαναρωτάει τότε ο αδελφός:
«Δηλαδή να τον αφήσουμε να μας πλανήσει;».
Και απαντά ο γέροντας:
«Τί λοιπόν, θα πάρεις ραβδί να τον δείρεις;
Εγώ ξέρω ότι κάποιοι αδελφοί πεζοπορούσαν, και ο οδηγός τους την νύκτα πλανήθηκε. Ήταν δώδεκα οι αδελφοί και όλοι κατάλαβαν ότι έχασαν τον δρόμο, αλλά καθένας αγωνιζόταν να μη μιλήσει. Όταν ξημέρωσε, τότε κατάλαβε ο οδηγός, ότι έκαμε λάθος και λέει στους αδελφούς:
“Συγχωρήσατέ με”.
Όλοι τότε, του είπαν:
“Γνωρίζαμε ότι έχασες τον δρόμο, αλλά δεν μιλήσαμε”.
Κι αυτός θαύμασε και είπε:
”Ως τον θάνατο εγκρατεύονται οι μοναχοί, γιά να μη μιλήσουν”!
Και εδόξασε τον Θεόν!
Και το μήκος του δρόμου που πήραν κατά λάθος, ήταν δώδεκα μίλια!»!!
Από το Γεροντικό του Σινά.
