Ερώτησε κάποιος τον Όσιο Παΐσιο:
«Γέροντα, όταν κάποιος υπομένη τις κατά Θεόν θλίψεις και τις αδικίες που του προξενούν οι άνθρωποι, αυτή η υπομονή τον καθαρίζει από τα πάθη;».
Και απάντησε ο Αγιασμένος γέροντας:
«Αν τον καθαρίζη λέει! Τον λαμπικάρει! Μα, υπάρχει ανώτερο απ’ αυτό; Έτσι μπορεί να εξοφλήση αμαρτίες! Βλέπετε, έναν εγκληματία, τον δέρνουν, τον κλείνουν στην φυλακή, κάνει εκεί τον μικρό κανόνα του και, εάν ειλικρινά μετανοήση, γλιτώνει την αιώνια φυλακή. Μικρό πράγμα είναι, να εξοφλήση με αυτήν την ταλαιπωρία έναν αιώνιο λογαριασμό;
Κάθε θλίψη, να την υπομένετε με χαρά! Οι θλίψεις που μας προκαλούν οι άνθρωποι, είναι πιο γλυκές, από όλα τα σιρόπια που μας προσφέρουν όσοι μας αγαπούν. Βλέπεις, στους μακαρισμούς ο Χριστός δεν λέει: «μακάριοί εστε, όταν επαινέσωσιν υμάς», αλλά «μακάριοί εστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς», και μάλιστα «ψευδόμενοι»!! Όταν ο ονειδισμός δεν είναι δίκαιος, αποταμιεύει κανείς. Ενώ, όταν είναι δίκαιος, ξοφλάει. Γι’ αυτό, όχι μόνον πρέπει να υπομένουμε αγόγγυστα αυτόν που μας αδικεί, αλλά και να νοιώθουμε ευγνωμοσύνη, διότι μας δίνει την ευκαιρία να αγωνισθούμε στην αγάπη, στην ταπείνωση, στην υπομονή!!
Οι συκοφάντες, βέβαια, εργάζονται, συνεργαζόμενοι με το ταγκαλάκι. Αλλά, ο δυνατός αέρας, συνήθως σπάζει και ξεριζώνει τα ευαίσθητα δένδρα, που δεν έχουν βαθειές ρίζες. Ενώ όσα έχουν βαθειές ρίζες, τα βοηθάει να προχωρήσουν τις ρίζες τους ακόμη πιο βαθειά!
Εμείς πρέπει να προσευχώμασθε, γιά όλους όσους μας κακολογούν, και να ζητάμε από τον Θεόν, να τους δίνη μετάνοια, φωτισμό και υγεία, και να μην αφήνουμε μέσα μας ούτε ίχνος πικρίας γι’ αυτούς. Να κρατάμε μόνον την πείρα από τον πειρασμό, να πετάμε όλα τα φαρμάκια και να έχουμε υπ’ όψιν μας τα λόγια του Οσίου Εφραίμ: «Εάν συμβή σοι συκοφαντία, και μετά ταύτα φανερωθή το καθαρόν της συνειδήσεώς σου, μη υψηλοφρόνει, αλλά δούλευε τω Κυρίω εν ταπεινοφροσύνη, τω Λυτρουμένω σε από συκοφαντίας ανθρώπων, ίνα μη πέσης πτώμα εξαίσιον»!!!
