«Ένα είδος νηστείας γιά τους Πρωτόπλαστους, ώρισε ο Λόγος του Θεού:
“ Ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ” (Γένεσις Β΄17΄)!!!
Εάν λοιπόν η νηστεία ήταν αναγκαία στον Παράδεισο, πολύ περισσότερο είναι αναγκαία, έξω από αυτόν!
Εάν το φάρμακο ήταν χρήσιμο πριν γίνει η πληγή, πολύ περισσότερο χρήσιμο θα είναι, μετά από την πληγή!
Εάν το όπλο μας ήταν χρήσιμο πριν ξεσηκωθούν σε πόλεμο οι επιθυμίες μας, πολύ περισσότερο είναι αναγκαία η βοήθεια της νηστείας, μετά την τόσο μεγάλη μάχη των επιθυμιών, που προέρχονται από τους δαίμονες!
Εάν ο Αδάμ άκουγε τον Θεόν, περί του απαγορευμένου καρπού, δεν θα Τόν άκουγε μετά να του λέει:
“Ὅτι γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ” (Γένεσις Γ΄19΄)!!!.
Επειδή όμως παρήκουσε αυτήν την εντολή, γι’ αυτό επήλθε ο θάνατος, οι φροντίδες, οι πόνοι, οι λύπες και ζωή χειρότερη από κάθε θάνατο… Γι’ αυτό πόνοι και ωδίνες και βίος επίμοχθος…
Είδες, πώς ο Θεός “αγανακτεί”, όταν περιφρονείται η νηστεία;;
Από αυτό πληροφορήσου και πόσο “χαίρεται”, όταν αυτή τιμάται!!»!!!
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (345-407)
