<<Δεν φθάνει να αγαπάει κανείς τον άλλον, πρέπει να τον αγαπάει περισσότερο από τον εαυτόν του!!
Η μητέρα αγαπάει τα παιδιά της περισσότερο από τον εαυτόν της! Μένει νηστικιά, γιά να ταΐσει τα παιδιά της, αλλά νοιώθει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από εκείνα! Τα παιδάκια τρέφονται υλικά και η μητέρα πνευματικά! Εκείνα έχουν την υλική γεύση, ενώ αυτή έχει την πνευματική αγαλλίαση!
Ο Χριστός συγκινείται, όταν αγαπάμε τον πλησίον μας πιό πολύ από τον εαυτό μας και μας γεμίζει με Θεία ευφροσύνη!!
Βλέπεις ότι, Εκείνος, δεν περιορίσθηκε στο “Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν”, αλλά θυσιάσθηκε γιά τον άνθρωπο!! Όποιος αγαπάει τον εαυτό του περισσότερο από τους άλλους, δεν ζει σύμφωνα με το πνεύμα του Ευαγγελίου. Και ο Χριστός, “αν σκεφθόταν τον Εαυτό Του”, θα “καθόταν” στον Ουρανό και δεν θα ερχόταν στην γη να ταλαιπωρηθή και να Σταυρωθή, γιά να μας σώσει!
Σήμερα, λίγο-πολύ, στους περισσοτέρους υπάρχει φιλαυτία...
Δεν υπάρχει πνεύμα θυσίας...
Έχει εισέλθη το πνεύμα: «Να μην πάθω εγώ κακό...».>>!!!
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994)
