Τέκνον ευσεβούς -και επιφανούς πως- οικογενείας, μεμορφωμένον και κατέχον προσοδοφόρον θέσιν, ήθελε να μεταβή εις Μοναστήριον. Η οικογένεια αντέδρασε σφοδρότατα. Έγραψαν δε (διότι δεν πρόκειται περί οικογενείας κατοικούσης εν Καλάμαις) και εις τον π. Ιωήλ, και παρεκάλουν αυτόν όπως, δι’ επιστολής αυτού, αποτρέψη το σχεδιαζόμενον. «Είνε κρίμα», έγραφον, «να εγκαταλείψη τα εγκόσμια ένας άνθρωπος ε π ι τ υ χ η μ έ ν ο ς εις την ζωήν».
Η απάντησις του π. Ιωήλ:
«Ώστε φρονείτε ότι, εις την Λατρείαν του Θεού -διότι αυτό σημαίνει Μοναχικός Βίος-, δεν πρέπει να αφιερώνωνται όσοι είνε επιτυχημένοι εις την ζωήν, αλλά μόνον οι αποτυχημένοι, τα ναυάγια, οι απόκληροι;
Θερμά συγχαρητήρια!...
Και είσθε και άνθρωποι ευσεβείς!...».
Πηγή:
ΙΔ’. Απάντησις προς μοναχομάχους
«Ανέκδοτα Ιωήλ Γιαννακόπουλου Αρχιμανδρίτου»
Δ’ Έκδοσις – 1973. Επιφανίου Ι.Θεοδωροπούλου, Πρεσβυτέρου.
