« Πτωχεύεις;; Εὐφραίνου ὅτι Λαζάρου σε τά ἀγαθά διαδέξεται»!!!
Μέγας Βασίλειος, ερμηνεία στον 61ο
ψαλμό.
Ιδού πώς, οι Μεγάλοι Πατέρες και Φωστήρες της
Τρισηλίου Θεότητος, αντιμετώπισαν το πρόβλημα της ξαφνικής φτώχειας.
Ανέτρεξαν στην Καινή Διαθήκη και εμελέτησαν εις
βάθος την παραβολή του πλουσίου και του πάμπτωχου Λαζάρου, που εξεφώνησε ο
Κύριός μας, για να μας διδάξει ότι, η ανέχεια
συνδυασμένη μάλιστα με την βαρειά αρρώστεια και την εγκατάλειψη, δεν αποτελούν
εμπόδιο για να εισέλθη κάποιος στην Βασιλεία του Θεού. Εννοείται, βέβαια, ότι ο
πάσχων αντιμετωπίζει την δύσκολη αυτή κατάστασή του, με υπομονή και ταπείνωση
και βαθειά ελπίδα στον Θεό, χωρίς βαρυγκώμια!!
Μελετώντας, λοιπόν, οι Σοφοί αυτοί Διδάσκαλοι της
Εκκλησίας μας το συγκεκριμένο αυτό Αγιογραφικό κείμενο, πρώτα το εφάρμοσαν με
θαυμαστό τρόπο στον εαυτό τους και εν συνεχεία, μέσα από την προσωπική τους
εμπειρία, διετύπωσαν αυτά τα αθάνατα λόγια, που καταγράψαμε παραπάνω!!
Δηλαδή, αφού εμοίρασαν τα υλικά πλούτη και τα
αγαθά τους στους πτωχούς, κατόπιν απήλαυσαν την πραγματική χαρά και ευφροσύνη,
που τους εδώρισε ο Θεός στην καρδιά τους!!
Μέσα, επομένως, από αυτή την πνευματική εμπειρία
και συγχρόνως ακράδαντη εσωτερική πληροφορία, μας βεβαιώνουν ότι, η στέρηση των
γήϊνων αγαθών δεν βλάπτει σε τίποτε τον άνθρωπο, αρκεί να ζει όπως θέλει ο
Θεός, να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες με μακροθυμία και εγκαρτέρηση, και τότε τα
εγκόσμια προβλήματα θα τα διαδεχθούν με απόλυτη σιγουριά τα αιώνια αγαθά του
Ουρανού!!!
Πρωτοπόρος σ’ αυτά ήταν ο «Καταστατικός Χάρτης» της Εκκλησίας μας και Ουρανοφάντορας
Αρχιεπίσκοπος της Καισαρείας της Καππαδοκίας, ο Μέγας Βασίλειος!!!
Ο Μέγας Βασίλειος, το πλουσιόπαιδο
αυτό της Καισαρείας, γεννήθηκε το 330μ.Χ. και εκοιμήθη το 379 μ.Χ., σε ηλικία
μόλις 49 ετών.
Αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες και
φωτεινότερες Προσωπικότητες, που ανέδειξε ποτέ η γήϊνη πραγματικότητα και ασφαλώς,
είναι ένας από τους επιφανέστερους και σοφώτερους Πατέρες της Εκκλησίας μας!!
Αναγνωρίσθηκε από όλους, ανεξαρτήτως
θρησκευτικών πεποιθήσεων, τους ανθρώπους της εποχής Του και έχαιρε του σεβασμού
ακόμη και των διδασκάλων Του, στις περίφημες φιλοσοφικές σχολές των Αθηνών, που
τότε αποτελούσαν το κέντρο των επιστημών και της σοφίας!
Αυτός, όμως, δοσμένος ψυχή τε και
σώματι στον Χριστό, αφιέρωσε τα πάντα στην Αγάπη Του!!
Εν πρώτοις, επιστρέφοντας στην
πατρίδα του την Καισάρεια της Καππαδοκίας, αποφάσισε να ασκητεύσει μαζί με τον
πολυτιμότερο φίλο Του, τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, για κάποιο χρονικό
διάστημα, μέχρι να επιδοθή στους μεγάλους και θαυμαστούς αγώνες Του, για την
Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη.
Εν συνεχεία, εξελέγη Αρχιεπίσκοπος
Καισαρείας και διέπρεψε τόσο με τη Θεολογική Του κατάρτιση και σαφήνεια, όσο και
με την αψεγάδιαστη ζωή Του, πλημμυρισμένη από γνήσια και άδολη αγάπη, για τον
κάθε συνάνθρωπό Του!!
Στους Θεολογικούς Του αγώνες,
εντάσσεται κυρίως, η αντιπαράθεση Του προς όλες τις αιρέσεις της εποχής Του, με
πρώτο τον Αρειανισμό, χωρίς να δειλιάσει καθόλου απέναντι στην πανίσχυρη αρειανική
Αυτοκρατορική Εξουσία του Ουάλη και στο τέλος, η Αλήθεια την οποία
υπερασπιζόταν κατατρόπωσε τα αιρετικά ψέματα.
Από πλευράς φιλανθρωπικής
δραστηριότητας, ας αναφέρουμε ενδεικτικά την περίφημη Βασιλειάδα, η οποία αποτελούσε ένα πολυσύνθετο, πολυποίκιλο και
μοναδικό δημιούργημα, που είναι θαυμαστό ακόμα και για τα δεδομένα της εποχής
μας. Αυτό το συγκλονιστικό έργο, περιελάμβανε ξενώνες, γηροκομεία, πανδοχεία,
χώρους εστιάσεως αστέγων και πτωχών, και κυρίως Νοσοκομεία, για θεραπεία όλων των γνωστών παθήσεων της τότε
εποχής!!!
Ο
Ίδιος υπηρετούσε τα βράδια, με πολλή αυταπάρνηση, στις δυσκολώτερες περιπτώσεις
στο Λεπροκομείο!!!
Μέσα, βέβαια, από μια τέτοια
υπερδραστηριότητα, το ασθενικό Του σώμα δεν άντεξε και απεβίωσε, όπως
προαναφέραμε, ξημερώνοντας η 1η Ιανουαρίου του έτους 379 μ.Χ..
Το τεράστιο έργο Του,
παραμένει αθάνατο, διδακτικό και ζωντανό μέχρι σήμερα!!! 
