Εκείνος που απόκτησε τους καρπούς της αγάπης με το ζήλο του, δεν χωρίζεται από αυτή, ακόμη και αν υποφέρει μύρια κακά. Θα σε πείσει γι’ αυτό, ο Στέφανος ο μαθητής του Χριστού (και οι όμοιοί του μάρτυρες), που προσευχόταν γιά εκείνους που τον εφόνευαν και ζητούσε, ο Θεός να τους συγχωρήσει, επειδή ενεργούσαν έτσι, από άγνοια (Πράξεις Ζ΄60΄)!
Αν ιδίωμα της αγάπης είναι η μακροθυμία και η χρηστότητα (Α΄Κορινθ. ΙΓ΄4΄), τότε εκείνος που οργίζεται και θυμώνει και ενεργεί δόλια, είναι φανερό ότι αποξενώνεται από την αγάπη. Και όποιος είναι ξένος προς την αγάπη, είναι ξένος από τον Θεόν, αφού ο Θεός είναι Αγάπη (Α΄Ιωάνν. Δ΄8΄)!
Όποιος
αγαπά τον Θεόν, δεν λυπεί κανέναν, ούτε λυπάται από κανέναν γιά πρόσκαιρα πράγματα.
Μία μόνο λύπη δοκιμάζει: Την σωτήρια λύπη, την οποία ο μακάριος Παύλος
και δοκίμασε και προξένησε στους Κορινθίους (Β΄ Κορινθ. Ζ΄ 8΄-11΄)!
Εκείνος
που αξιώθηκε να λάβη τη Θεία γνώση και απόκτησε διά μέσου της Αγάπης τον
φωτισμό Της, δε θα παρασυρθή ποτέ από το πνεύμα της κενοδοξίας. Εύκολα όμως παρασύρεται
από αυτήν, όποιος δεν αξιώθηκε την Θεία γνώση. Αλλά αν ο άνθρωπος αυτός, σε κάθε
τι που πράττει, έχει στραμμένο το βλέμμα του στον Θεόν, με την αίσθηση ότι όλα
τα πράττει γι’ Αυτόν, εύκολα με τη βοήθεια του Θεού, θα απαλλαγή από την
κενοδοξία.
Εκείνος που αγαπά τον Θεόν, ζει Αγγελικό βίο πάνω στη γη! Νηστεύει και αγρυπνεί, ψάλλει και προσεύχεται, και γιά κάθε άνθρωπο σκέπτεται πάντοτε καλά!
Έργο αγάπης είναι η προς τον πλησίον ολόψυχη ευεργεσία και μακροθυμία και υπομονή, και η χρήση των πραγμάτων με ορθό λόγο!
Άγιος
Μάξιμος ο Ομολογητής (580-662)
