Ένας αδελφός, ερώτησε τον αββά Μακάριο τον Μέγα, σχετικά με την τελειότητα. Και απάντησε ο Γέροντας τα εξής:
«Δεν μπορεί να είναι κανείς τέλειος, εάν δεν αποκτήσει ταπείνωση μεγάλη στην καρδιά και στο σώμα, εάν δεν μάθη δηλαδή:
Να μην υπολογίζει τον εαυτό του σε καμιά περίπτωση, αλλά να προτιμά να βάζει ταπεινά τον εαυτό του χαμηλότερα απ’ όλη την Κτίση, να μην κρίνει διόλου κάποιον, παρά μόνο τον εαυτό του, να υπομένει την καταφρόνια και να αποστρέφεται ολόψυχα κάθε κακία.
Να βιάζει τον εαυτό του να είναι μακρόθυμος, αγαθός, ν’ αγαπά τους αδελφούς, να είναι σώφρων, να κυριαρχεί στον εαυτό του, γιατί λέει η Αγία Γραφή: “Η Βασιλεία των Ουρανών ανήκει σ᾿ αυτούς που ασκούν βία στον εαυτό τους και αυτοί οι αγωνιστές την κερδίζουν”.
Να βλέπει ίσια με τα μάτια, να φρουρεί τη γλώσσα και ν’ αποφεύγει ν’ ακούει μάταια πράγματα που φθείρουν την ψυχή.
Τα χέρια να κινούνται γιά να κάνουν το Θέλημα του Θεού, η καρδιά να είναι καθαρή έναντι του Θεού και το σώμα αμόλυντο. Να έχει τη μνήμη του θανάτου καθημερινά, ν’ αποκηρύσσει την εσωτερική οργή και κακία.
Να αποτάσσεται τα υλικά και τις σαρκικές ηδονές, να αποτάσσεται το διάβολο και όλα τα έργα αυτού και να συντάσσεται σταθερά με τον Βασιλέα των πάντων Θεόν και με όλες τις Εντολές Του, να προσεύχεται αδιάκοπα και να παραμένει κοντά στον Θεόν πάντοτε, σε κάθε περίσταση και σε κάθε εργασία»!!
Μέγα Γεροντικό
