Ένας σοφός Βασιλέας βασανιζόταν από μία σκέψη:
«Ποιό είναι άραγε, το μεγαλύτερο πάθος στον άνθρωπο;». Πάντα, λοιπόν, κατέληγε σε δύο πάθη, στον φθόνο και στην πλεονεξία. Θέλησε, κατόπιν, να κάνει ένα «πείραμα», με σκοπό να διαπιστώσει ποιό από τα δύο είναι χειρότερο.
Καλεί στην στιγμή ένα δούλο του, που ήταν ονομαστός γιά την πλεονεξία και κάποιον άλλο δούλο, που ήταν γνωστός γιά τον φθόνο του και τους λέει:
«Είμαι πολύ ευχαριστημένος μαζί σας, και είμαι διατεθειμένος να σας δώσω ό,τι θέλετε, ό,τι μου ζητήσετε, με τη διαφορά ότι, αυτό που θα ζητήσει ο πρώτος, θα το δώσω διπλάσιο στον δεύτερο».
Καλείται, λοιπόν, πρώτος ο πλεονέκτης, να ζητήσει αυτό που θέλει. Ο πλεονέκτης όμως σιωπά, δεν μιλάει, με τη σκέψη, ότι αν ζητήσει από τον Βασιλιά γιά παράδειγμα ένα εκατομμύριο νομίσματα, θα δώσει ο Βασιλιάς δύο εκατομμύρια στον άλλον. Οπότε σκεπτόμενος πονηρά, σιωπά, και παραχωρεί την σειρά του στον φθονερό δούλο.
Ο φθονερός, αμέσως δέχεται και λέει στον Βασιλιά:
«Βασιλιά μου, θα ήθελα, να μου βγάλεις το ένα μάτι».
Ο Βασιλιάς παραξενεύτηκε από το περίεργο αίτημα του φθονερού δούλου, σκεπτόμενος όμως, κατέληξε στο εξής συμπέρασμα:
«Δεν υπάρχει πιο φοβερό πάθος από τον φθόνο»!
