Έτερον πρόσωπον ηυχήθη εις τον π. Ιωήλ:
«Πάτερ μου, εύχομαι γρήγορα Δεσπότης.
Θα ωφελήσετε πολύ περισσότερον την Εκκλησίαν».
(Και ο πατήρ Ιωήλ απήντησε:)
«Να μου ευχηθής καλλίτερα να γίνω κάτι ανώτερο!»!
(Και ερώτησεν ο πιστός:)
«Τί; Αρχιεπίσκοπος; Μακάρι!!».
(Και ο Γέρων είπεν:)
«Όχι. Ακόμη ανώτερο!!!».
(Και διηρωτήθη πάλιν ο πιστός:)
«Πατριάρχης;;»
(Και ο Γέρων αινιγματικώς αντείπεν:)
«Όχι. Ακόμη ανώτερο!!!».
(Και έκπληκτος ο πιστός αντέδρασε:)
«Μα δεν υπάρχει τίποτε ανώτερο από Πατριάρχης».
(Και ο Γέρων εξήγησε:)
«Να μου ευχηθής να γίνω Α ὑ τ ο κ ρ ά τ ω ρ !»!!!
(Και δις έκπληκτος και απορών ο πιστός, εφώνησεν:)
«Αὐτοκράααατωρ;;;!!!»
(Και συνέχισε χαμογελών ο Γέρων:)
«Ναι, Α ὑ τ ο κ ρ ά τ ω ρ !!
Όχι όμως με ψιλή, αλλά με δασεία!!»!!!
(Και ο πιστός:)
«Δεν σας εννοώ...».
(Τότε, ο μέγας Γέρων επεξήγησεν:)
«Αὐτοκράτορες με ψιλή είνε εκείνοι που εξουσιάζουν Λαούς. Α ὑ τ ο κ ρ ά τ ο ρ ε ς με δασεία είνε εκείνοι που εξουσιάζουν τους εαυτούς των, που είνε κύριοι και όχι δούλοι των παθών των! Αυτό ας ευχηθούμε να γίνωμε. Είνε το ανώτερο από όλα τα αξιώματα!!»!!!
Πηγή:
ΣΤ’. Το ανώτατον αξίωμα.
«Ανέκδοτα Ιωήλ Γιαννακόπουλου Αρχιμανδρίτου»
Δ’ Έκδοσις – 1973. Επιφανίου Ι.Θεοδωροπούλου, Πρεσβυτέρου.
