Οι μέθοδοι είναι γενικά γνωστές: Κατασχέσεις, επιτάξεις, κυκλοφορία ακάλυπτου νομίσματος, επιβάρυνση της Χώρας με υπέρμετρα «έξοδα κατοχής»... Λίγο τους ενδιέφερε το αντίκτυπο όλων αυτών, όσον αφορά την καταστροφική και απαίσια εντύπωση, που θα δημιουργούσαν απέναντι στον ντόπιο πληθυσμό. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Άξονας εξασφάλισε, από μία ήδη πτωχή Χώρα με ελάχιστα έσοδα, τον εναπομείναντα, από τον καταστροφικό πόλεμο, εθνικό Της πλούτο, γιά την στήριξη της πολεμικής του προσπάθειας
Τον Μάϊο του 1941, η έλλειψη τροφίμων ήταν φανερή στην Αθήνα και μέχρι τον Ιούνιο και στην Ελληνική επαρχία. Τον Ιούλιο 1941, ο Αμερικανός Πρεσβευτής στην Ελλάδα Μακ Βη, έκανε λόγο γιά «πορεία προς την πείνα».
Στο ιδιόχειρο ημερολόγιο του Δ. Βουτυρά, διαβάζουμε:
«Μέρες απαίσιες... Άνθρωποι πέφτουν στο δρόμο, άνθρωποι
πεθαίνουν στα σπίτια και μένουν μέρες εκεί... Σα να ‘πεσαν χολέρα, πανούκλα κι
όλες οι αρρώστιες που δέρνουν την Ανθρωπότητα, στο μέρος αυτό... Σωρηδόν
κατεβαίνει ο λαός των Αθηνών και του Πειραιώς στον Άδη... Γέμισαν τα Νεκροταφεία...
Δεν μπόρεσαν να τους θάψουν οι νεκροθάφτες... Και σκάβουν λάκκους μεγαλύτερους
και τους ρίχνουν μέσα…»…
Το 50% των θανάτων, που καταγράφονται στο Ληξιαρχείο Αθηνών, κατά το χρονικό διάστημα της Κατοχής, σημειώθηκε τα έτη 1941-1942. Από τον φοβερό αυτό λιμό πέθαναν εκείνο τον μαύρο χειμώνα, 40-45.000 άνθρωποι!!
