Απόσπασμα εκ κηρύγματος (του π.Ιωήλ) γενομένου την Μεγάλην Παρασκευήν:
«...Αποτελεί παρηγορίαν δι’ ημάς το να βλέπωμεν άλλους να υποφέρουν περισσότερον. Παρηγορείται ο τυφλός από το ένα μάτι, όταν ιδή άλλον να είνε τυφλός και από τα δύο μάτια. Παρηγορείται ο ανάπηρος από το ένα, χέρι ή πόδι, όταν ιδή άλλον πού να του λείπουν και τα δύο. Παρηγορείται ο πεινασμένος όταν ιδή άλλον, πού να είνε και πεινασμένος και κατάκοιτος...
Αλλ’ ιδού η υπερτάτη παρηγορία, Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ!
Είσαι άρρωστος;
Έχεις όμως το κρεββάτι σου, ενώ Αυτός είνε Καρφωμένος Όρθιος επάνω σ’ ένα ξύλο!
Είσαι πτωχός;
Είσαι όμως ελεύθερος, ενώ Αυτός ούτε να κινηθή δεν ημπορεί!
Είσαι συκοφαντημένος και κατατρεγμένος;
Όχι όμως όσον Αυτός!
Σε εγκατέλειψαν οι φίλοι σου;
Αλλ’ Αυτόν Τον επρόδωσεν ο μαθητής Του και Τον ωδήγησεν εις θάνατον φρικαλέον!
Στερείσαι των πάντων;
Αλλά τουλάχιστον κάποιο κουρέλι σκεπάζει το σώμα σου, ενώ Αυτός κρέμεται Γυμνός εις τον Σταυρόν!
Καμμία συμφορά ανθρωπίνη, καμμία δυστυχία, καμμία στέρησις, καμμία οδύνη, δεν είνε δυνατόν να ξεπεράση το μαρτύριον του Ιησού. Και επί τέλους, ό,τι και αν πάσχης σύ, είσαι ένας άθλιος αμαρτωλός, ενώ Εκείνος είνε Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΘΩΟΣ!!»!!!
ΜΘ' «Η ύψιστη παρηγορία»!
«Ανέκδοτα Ιωήλ Γιαννακοπούλου Αρχιμανδρίτου».
Δ’ Έκδοσις – 1973. Επιφανίου Ι.Θεοδωροπούλου, Πρεσβυτέρου.
