<<Ο παπά-Εφραίμ (νυν Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης) λειτουργούσε, και εγώ μαζί με τον γέρο-Προκόπιο ψάλλαμε.
Κάποια στιγμή, κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ενώ περιμέναμε να κάνη τις προσφωνήσεις, κρατούσε σιγή... Περιμέναμε λίγο, αλλά ουδεμία απάντησι... Μπαίνω μέσα στο Ιερό να ιδώ τί συμβαίνει, και βλέπω κατάπληκτος τον παπά-Εφραίμ να είναι στην Αγία Τράπεζα πεσμένος!
Τον σκουντάω, τον κουνάω, και τότε συνήλθε!
Κοιτάζει δεξιά και αριστερά, ζητώντας να δή που ευρισκόταν, ήταν μούσκεμα από τα δάκρυα! Χωρίς να πη τίποτε, συνέχισε την Θεία Λειτουργία. Όταν τελείωσε, με πλησιάζει και μού λέει κλαίγοντας:
«Γέροντα, ευλόγησον. Αν είναι ευλογημένο, άλλη φορά αν με δήτε σε τέτοια κατάστασι, αφήστε με, μη με σκουντάτε γιά να συνέλθω.
Σήμερα, γέροντα, σας εξομολογούμαι τί μού συνέβη:
“Δεν ξέρω πώς έγινε, εβγήκα από τον εαυτό μου και έβλεπα Αγγέλους να ανεβοκατεβαίνουν επί το Θυσιαστήριο και να ψάλλουν! Ευρισκόμουν σε μία απερίγραπτη μακαριότητα, ήμουν εκτός εαυτού! Συνήλθα με τα σκουντήματα και τις φωνές σας. Σας παρακαλώ, γέροντα, αν μου συμβή άλλη φορά το ίδιο να με αφήσετε όπως θα είμαι”»!>>!!!
Γέροντας Νικηφόρος.
Πηγή: «Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης»!
Έκδοσι, Ι.Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ», σελ.62.
