Πήγαν κάποτε τέσσερις σκητιώτες μοναχοί, στον μεγάλο Όσιο Παμβώ, φορώντας δέρματα και φανέρωσε ο ένας την αρετή του άλλου αδελφού.
Ο πρώτος, νήστευε πολύ!
Ο δεύτερος, δεν είχε τίποτε το υλικό δικό του, ήταν, δηλαδή, ακτήμων!
Ο τρίτος, είχε αποκτήσει πολλή αγάπη!
Λέγουν δε και γιά τον τέταρτο ότι, είκοσι δύο χρόνια ευρίσκεται σε υπακοή γέροντος!
Τότε τους αποκρίθηκε ο Αββάς Παμβώ:
«Σας λέγω ότι, μεγαλύτερη είναι η αρετή του τελευταίου αδελφού!!
Διότι, ο καθένας από εσάς, την αρετή που απόκτησε, την πήρε με το θέλημά του. Αυτός όμως έκοψε το δικό του θέλημα και κάνει άλλου το θέλημα!! Τέτοιοι άνθρωποι, ομολογητές είναι, αν αντέξουν έως το τέλος!!»!!!
Γεροντικόν
