«Όποιος έχει πραγματική αγάπη και κάνει σωστή πνευματική εργασία, γιά όλους βρίσκει ελαφρυντικά, όλους τους δικαιολογεί, ενώ τον εαυτό του ποτέ δεν τον δικαιολογεί, ακόμη και όταν έχει δίκαιο!
Πάντοτε λέει ότι φταίει, διότι σκέπτεται ότι δεν αξιοποιεί τις ευκαιρίες που του δίνονται! Βλέπει λ.χ. έναν να κλέβει και σκέπτεται ότι, και ο ίδιος, αν δεν είχε βοηθηθή, θα έκλεβε περισσότερο από αυτόν και λέει:
«Ο Θεός εμένα με βοήθησε, αλλά εγώ οικειοποιήθηκα τα δώρα του Θεού. Αυτό είναι μεγαλύτερη κλεψιά. Η διαφορά είναι ότι του άλλου η κλεψιά φαίνεται, ενώ η δική μου δεν φαίνεται»!!
Έτσι καταδικάζει τον εαυτό του και κρίνει με επιείκεια τον συνάνθρωπό του!
Ή, εάν δει στον άλλον ένα ελάττωμα, είτε μικρό, είτε μεγάλο, τον δικαιολογεί, βάζοντας καλούς λογισμούς. Σκέπτεται ότι και αυτός έχει πολλά ελαττώματα, τα οποία βλέπουν οι άλλοι.
Εάν ψάξει κανείς, βρίσκει πολλά στραβά στον εαυτό του…, ώστε μπορεί εύκολα να δικαιολογεί τον άλλον!»!!!
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994)
