Ο στόλος των Ενετών και Σταυροφόρων έφθασε προ των τειχών της Κωνσταντινουπόλεως, στις 23 Ιουνίου 1203. Οι νεοφερμένοι έμειναν κατάπληκτοι από όσα έβλεπαν τα μάτια τους:
«Δεν μπορούσαν να φαντασθούν ότι υπήρχε στον κόσμο τόσο οχυρή Πόλις! Είδαν τα υψηλά τείχη, τους ισχυρούς πύργους, τα θαυμαστά παλάτια, τις μεγάλες Εκκλησίες, που ήταν τόσες πολλές, ώστε κανείς δεν θα το πίστευε αν δεν τις έβλεπε με τα μάτια του! Το μήκος της, το πλάτος της, έδειχναν πως ήταν Βασιλεύουσα!», με τα λόγια αυτά περιγράφει τις πρώτες του εντυπώσεις ο ιστορικός και εκ των ηγετών της Σταυροφορίας Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος.
Στις 12 Απριλίου 1204, οι Σταυροφόροι πραγματοποίησαν την τελική τους έφοδο κατά της Κωνσταντινουπόλεως, βοηθούμενοι και από τον καλό καιρό. Ο αυτοκράτορας Αλέξιος Ε’ Μούρτζουφλος την είχε εγκαταλείψει κι έτσι την κατέλαβαν με σχετική ευκολία, παρά την αντίσταση της αυτοκρατορικής φρουράς, που την αποτελούσαν οι σκανδιναβοί Βάραγγοι.
Όπως γράφει ο Guntherde Pairis στο βιβλίο του «Historia Constantinopolitana»:
«...και αφού κατακτήθηκε η Πόλη και έγινε δική μας, με το δίκαιο της κατάκτησης οι νικητές ρίχθηκαν με ζήλο στη λεηλασία...».
Οι σταυροφόροι διασκορπίσθηκαν σε όλα τα σημεία της Πόλεως και άρπαζαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους: Χρυσάφι, ασήμι, κοσμήματα, γουναρικά, μεταξωτά… Τίποτε δεν σεβάσθηκαν. Ούτε Εκκλησίες, ούτε Άγια Λείψανα, ούτε μνημεία τέχνης, ούτε την ατομική ιδιοκτησία...
«Λεηλατούσαν τα Άγια των Αγίων, τσαλαπατούσαν ιερά κειμήλια, βεβήλωναν ιερά Σκεύη, πετούσαν στο πάτωμα ιερές Εικόνες του Χριστού, της Θεοτόκου και των Αγίων, που από αιώνες ήταν αρεστές στον Κύριο», όπως αναφέρει ο χρονικογράφος Νικόλαος Μεσαρίτης.
Δεν δίστασαν, μάλιστα, να βεβηλώσουν ακόμη και ιερούς θεσμούς και τόπους, ανεβάζοντας στον Πατριαρχικό Θρόνο μία πόρνη, σύμφωνα με τον Νικήτα Χωνιάτη... Ακόμη και οι Μωαμεθανοί μετά την κατάληψη της Ιερουσαλήμ υπήρξαν ευσπλαχνικότεροι απέναντι στους Χριστιανούς, απ’ αυτούς που πίστευαν ότι ήταν στρατιώτες του Χριστού...
Ο Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος αναφέρει γιά τη λεηλασία της Πόλεως:
«Και οι υπόλοιποι που είχαν σκορπισθή στην πόλη πήραν πολλά λάφυρα. Και τα λάφυρα ήταν τόσο πολλά, που κανείς δεν ήξερε να πει πόσα… Χρυσάφι, ασήμι, σκεύη, πολύτιμα πετράδια και μετάξια… Και όλα τα ακριβά πράγματα που ευρέθηκαν ποτέ στη γη…».
Και συνεχίζει με μία κυνική θα λέγαμε ομολογία :
«Από τότε που κτίσθηκε ο κόσμος δεν πάρθηκαν τόσα λάφυρα από μία μόνο πόλη...».
Φόνοι, βιασμοί, αρπαγές, βεβηλώσεις και καταστροφές ξεπέρασαν κάθε όριο, όπως παραδέχονταν και οι αρχηγοί των σταυροφόρων. Μόνο την πρώτη μέρα σφάχθηκαν 2.000 άνθρωποι και πολλοί ακόμα τις επόμενες μέρες. Παντού αντηχούσε ο θρήνος, η οιμωγή και η κραυγή. Και φυσικά οι σταυροφόροι με τους ιππότες και τους στρατιώτες τους, καθώς και οι Λατίνοι ηγούμενοι, κληρικοί και μοναχοί, έλαβαν μέρος σ’ αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις.
Γιά τα επόμενα 59 χρόνια ο Ελλαδικός χώρος θα ζήσει υπό καθεστώς Φραγκοκρατίας… Η τάξη θα αποκατασταθή το 1261, με την εκδίωξη των Λατίνων και την ανασύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τον Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο!
Πηγή: Cityportal
