Στο
κοινόβιο κάποιου άγιου Γέροντα στην Θηβαΐδα υπήρχε μια καμήλα, που ανέβαζε με
το μάγγανο το νερό από το πηγάδι. Συνέβαινε όμως το εξής θαυμαστό: την ώρα της
Ακολουθίας η καμήλα στεκόταν ακίνητη.
Όταν
οι επισκέπτες απορούσαν για το γεγονός, οι Πατέρες τους εξηγούσαν, πως ο Αββάς
τους την είχε προστάξει, την ώρα της Ακολουθίας, όταν δηλαδή χτυπήσει το
σήμαντρο, να σταματάει να γυρίζει, ωσότου απολύσει η Εκκλησία.
Κι
αυτό διότι, κάποτε, σε ώρα Ακολουθίας, ο αδελφός με το διακόνημα του πηγαδιού
δεν άκουσε το σήμαντρο, λόγω του θορύβου που έκανε το μάγγανο, και δεν πήγε
στην Εκκλησία. Ο Αββάς τότε πήγε στο πηγάδι και τον ρώτησε:
-Γιατί δεν ήρθες στην Εκκλησία στην ώρα σου;
-Συγχώρεσέ με, Πάτερ, είπε εκείνος. Ο θόρυβος της μηχανής δεν με άφησε ν’ ακούσω
το σήμαντρο.
Τότε
ο Αββάς έδωσε εντολή στην καμήλα που ανέβαζε το νερό:
-Είναι ευλογητός ο Θεός: Στο εξής όταν
σημαίνει για την Εκκλησία, δεν θα κινήσεις καθόλου μέχρι την απόλυση.
Και
η καμήλα τήρησε την εντολή. Αλλά το θαυμαστό είναι ότι, και οποιαδήποτε άλλη
καμήλα ετοποθετείτο στο μαγγανοπήγαδο, τηρούσε την ίδια εντολή.
Πηγή:
ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΥ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία
των ζώων.
Εκδόσεις
"Ο Άγιος Στέφανος".