Κάποτε,
ο ευλαβής Ιερεύς Ιάκωβος, ο μετέπειτα Οσιομάρτυς, αφού «πήρε καιρό», μπήκε μέσα
στο Άγιο Βήμα, για να ενδυθή τα άμφιά
του και να τελέσει την Θεία Λειτουργία. Ήλθε τότε σε έκσταση και θεωρία, και με
τα μάτια της ψυχής του είδε τα εξής:
Όταν
άρχισε να ενδύεται την ιερατική του στολή, στάθηκε μπροστά του ένα λαμπρό,
λευκότατο Φως, σαν την καθαρή αυγή πριν ανατείλει ο ήλιος. Ήταν -λέγει- το Φως
των Αγγέλων. Όπου κι αν εκινείτο ο Λειτουργός Ιερεύς, αυτό το υπερκόσμιο Φως τον
ακολουθούσε.
Όταν
άρχισε να προσκομίζει τα Τίμια Δώρα, να τα ετοιμάζει δηλαδή στην Αγία Πρόθεση, ο
Ναός πλημμύρισε από Αγγέλους, που χωρίσθηκαν σε τέσσερις μεγάλες ομάδες,
τέσσερα Τάγματα, που το καθένα από αυτά πήγε στις τέσσερις γωνίες του Ιερού
Ναού... ενώ ένα ξεχωριστό πλήθος Αγγέλων, υπηρετούσε το Άγιο Βήμα!!
Τελειώνοντας
την Προσκομιδή, σκέπασε τα Τίμια Δώρα με τα ιερά καλύμματα, που αμέσως τα περιέβαλε
ένα πλούσιο, λευκότατο, νοητό Φως. Και αυτό, διότι, όπως διδάσκει η Εκκλησία
μας, τα καλύμματα, εκτός από τα σπάργανα του Θείου Βρέφους, φανερώνουν και το
νοητό Φως της Θείας Μεταμορφώσεως. Το υπέρλαμπρο αυτό Φως, παρέμεινε στην Αγία
Πρόθεση μέχρι την Μεγάλη Είσοδο.
Όταν
ήλθε η ώρα της Μεγάλης Εισόδου και πήρε τα "Άγια" στα χέρια του, για να
την πραγματοποιήσει, εξερχόμενος εκ της βορείας πύλης, το εράσμιον αυτό νοητόν
Φως τον εκάλυπτε ολόκληρο, μαζί με τα Τίμια Δώρα, αλλά και προπορευόταν!! Με την
κυκλική κίνησή του μέσα στον Ναό, το Φως αυτό σκέπασε νοητά και ακατάληπτα και
όλο το εκκλησίασμα...
Μόλις
γύρισε προς το Άγιο Βήμα και έβαλε τα Τίμια Δώρα πάνω στην Αγία Τράπεζα, το υπέρλαμπρον
αυτό νοητόν Φως, την περικύκλωσε σαν τον γύρο της σελήνης. Στην μέση δε εκείνου
του Ακτίστου Φωτός ευρίσκετο ο ίδιος με τα Τίμια Δώρα... Έξω από αυτόν τον
παραδοξότατο φωτεινό κύκλο, στεκόταν πλήθος Αγγέλων με πολλή ευλάβεια, χωρίς να
τολμούν να πλησιάσουν πιο κοντά. Είναι τα μυστήρια «είς ά έπιθυμούσιν άγγελοι
παρακύψαι», αλλά δεν τολμούν!!!
Η
όψις του καθίστατο όλη Φως, ομοίως και τα άμφιά του, από το στόμα του δε, εξήρχοντο
συνεχώς αστραπές Θείου Φωτός, όταν έλεγε το Ευαγγέλιο και εκφωνούσε τις
λειτουργικές Ευχές. Όμοιες εκλάμψεις Θείου Φωτός, εξήρχοντο και από τα δάκτυλά
του, όταν ευλογούσε τον λαό. Και το φοβερώτερο απ' όλα είναι ότι, είδε μετά τον
Καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων τον Κύριο, καθήμενον ως Νήπιο πάνω στο άγιο
Δισκάριο, μέσα σε Φως υπέρ τον ήλιον λαμπρότερον....
Καθώς
δε εμέλισε τον αμνόν εις τέσσερα μέρη ΙΣ-ΧΣ-ΝΙ-ΚΑ, είδε να χύνεται το Τίμιον Αυτού
αίμα στο Άγιο Ποτήριο, από το οποίο κοινώνησε αυτός και ο λαός. Και με το «Υψώθητι
έπί τούς ούρανούς, ό Θεός...» είδε το Θείο Βρέφος ακέραιο και μαζί με τις
στρατιές των Αγγέλων να αναβαίνει στους ουρανούς μετά δόξης!!!
Πηγή:
Αθωνική Πολιτεία, Αρ Φύλλου:238 – ΟΚΤ. 2015 σελ.1
