Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2020

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΠΙΤΑΣ, ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ.



«Την Κυριακή (19/1/2020) πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο “Αμαλία”, η ετήσια εκδήλωση του Συνδέσμου Ορθοδόξων Γυναικών Ευρώπης για την κοπή της πρωτοχρονιάτικης βασιλόπιτας. Συναντηθήκαμε, ανταλλάξαμε απόψεις, ακούσαμε εποικοδομητικούς λόγους και χαρήκαμε όπως οι Χριστιανοί γνωρίζουν να χαίρονται»!

Ακολουθούν φωτογραφίες από την εκδήλωση:

 

Η πρόεδρος του Συνδέσμου Ορθοδόξων Γυναικών Ευρώπης 
κα Ευγενία Χαραλαμποπούλου-Αντωνοπούλου. 




Η ευλογιά και η κοπή της πίττας!!











Όμορφες Παρέες!!
    


Η ερίτιμη Θεολόγος κα Έφη Ψαρογιώργου-Αδαμίδου, 
ωμίλησε  εποικοδομητικά γιά όλους μας.

 Παραθέτουμε αυτούσια την ομιλία της όπως ακριβώς μας απεστάλει:

« Καλή κι ευλογημένη χρονιά!!
Στην αρχή κάθε νέας χρονιάς, είθισται  και είναι ωραίο  να θέτουμε νέους στόχους. Καθένας ανάλογα με τις ανάγκες , τις επιθυμίες του, ονειρεύεται  να πραγματώσει  να πετύχει κάποιους νέους στόχους.  Ωστόσο, για τον πνευματικό άνθρωπο ο βασικός και σταθερός στόχος , ο στόχος που δεν αλλάζει , όσο κι αν τα χρόνια περνούν, οι συνθήκες και οι καταστάσεις του καθενός μεταβάλλονται, οι άνθρωποι γύρω μας αλλάζουν, οι ευτυχισμένες αλλά και οι δύσκολες στιγμές εναλλάσσονται, καμιά φορά και η ζωή  μας ολόκληρη αλλάζει καθοριστικά εξ΄αιτίας κάποιου γεγονότος, ο στόχος λοιπόν που πάντα μένει αμετάβλητος ,είναι το πώς θα κατορθώσουμε να αγαπήσουμε όλο και πιο πολύ το Θεό ,αλλά και  όλο και πιο πολύ τους άλλους. Ένας στόχος που πάντα μπορεί να έχει μια νέα αρχή ,αλλά ποτέ τέλος. Ένας στόχος που συνεχώς, σε ό,τι φάση της ζωής και να βρισκόμαστε μας επαναπροσδιορίζει.
Για να πλησιάσει  λοιπόν όσο γίνεται  περισσότερο κανείς αυτό  το στόχο  χρειάζεται να οικοδομεί να  χτίζει  λιθαράκι- λιθαράκι καθημερινά το οικοδόμημα της ψυχής του. Σ΄ αυτό το οικοδόμημα   της ψυχής, αναφέρεται ο αββάς Δωρόθεος στο βιβλίο “Έργα Ασκητικά” χρησιμοποιώντας περιγραφικά, εικόνες και παραδείγματα από το κτίσιμο ενός σπιτιού. Πολύ συνοπτικά θα δανειστώ τα λόγια του που αναφέρουν :
 “ Όπως ένα σπίτι χρειάζεται γερά θεμέλια για να χτιστεί, έτσι και το οικοδόμημα της ψυχής χρειάζεται την πίστη και πάνω σ΄ αυτό το θεμέλιο χρειάζεται να κτίζει κανείς την ψυχή του . Σου δόθηκε-αναφέρει ο αββάς-  μια ευκαιρία να κάνεις υπακοή; Πρέπει να βάλεις ένα λιθάρι υπακοής. Συνέβηκε να οργισθεί κάποιος αδερφός μαζί σου; Πρέπει να βάλεις ένα λιθάρι μακροθυμίας. Σου δόθηκε μια ευκαιρία για εγκράτεια; Πρέπει να βάλεις ένα λιθαράκι εγκράτειας κ.ο.κ {...} Ενδιάμεσα στα λιθάρια όμως, απαραίτητη είναι η λάσπη για να μη σπάσουν και γκρεμιστεί η οικοδομή. Λάσπη στην περίπτωσή μας είναι η ταπείνωση ,γιατί κάθε αρετή που γίνεται χωρίς ταπείνωση δεν είναι αρετή και το οικοδόμημα μας γκρεμίζεται. {...} Τέλος , η τελείωση όλων των αρετών είναι η αγάπη, όπως ακριβώς και η στέγη του σπιτιού. Έτσι όπως κάθε πέτρα χτίζεται για να ολοκληρωθεί το σπίτι και να μπει η σκεπή , έτσι και κάθε αρετή καλλιεργείται  πάντα με κίνητρο και  στόχο την αγάπη.”
 Πολλά άλλα θα μπορούσε κανείς ν΄ αναφέρει για όλα αυτά και κυρίως για την αγάπη .Θα επικεντρωθώ μόνο  σ΄ ένα κομμάτι  της αγάπης που λέγεται συγχώρηση. Γνωρίζουμε  πολύ καλά πως αγάπη χωρίς συγχώρηση δεν μπορεί να υπάρξει .Γιατί απλά  η συγχώρηση είναι προϋπόθεση, αλλά και αποτέλεσμα  της αγάπης.
Για τη συγχώρηση, τα τελευταία χρόνια, έχουμε την ευκαιρία να  μιλάμε  και να συζητάμε  αποκλειστικά  και μέσα στο σχολείο, και στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, μέσω ενός εκπαιδευτικού προγράμματος. Ένα πρόγραμμα που φέρνει τους εφήβους κοντά στη συγχώρηση. Και όταν λέμε εκπαιδευτικό πρόγραμμα , δεν εννοούμε ένα μάθημα, αλλά έναν κύκλο μαθημάτων που περιλαμβάνει συζητήσεις, ακούσματα από πραγματικές ιστορίες, δημιουργικές εργασίες σε ομάδες, βιωματικές δράσεις, έτσι ώστε οι μαθητές να μην είναι απλοί ακροατές ,αλλά να συμμετέχουν ενεργά στη διαδικασία.
Για την ιστορία, να πούμε πως το εκπαιδευτικό  αυτό πρόγραμμα σχεδιάστηκε  και βασίστηκε σε ερευνητικές μελέτες που διεξήγαγε η επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου στο Wisconsin-Madison της Αμερικής με υπεύθυνο τον  καθηγητή του τμήματος Παιδαγωγικής Ψυχολογίας του ομώνυμου Πανεπιστημίου Robert Enright. Μέλος της ερευνητικής ομάδας, και υπεύθυνη του προγράμματος  στην Ελλάδα είναι η  διδάκτωρ κ. Πέλη Γαλίτη–Κυρβασίλη, η οποία και έχει αναλάβει την προώθηση και εφαρμογή του σχετικού υλικού , στην ελληνική σχολική κοινότητα, (το οποίο υλικό να τονίσω προσαρμόστηκε στην παράδοση του τόπου μας,) αλλά και την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών που θέλουν να το διδάξουν .Από το 2014 μέχρι σήμερα εκατοντάδες μαθητές σε πολλές πόλεις της Ελλάδος έχουν διδαχθεί το πρόγραμμα της συγχώρησης με ευεργετικά αποτελέσματα  για τους  ίδιους, τις οικογένειές τους αλλά και την σχολική κοινότητα.
Έτσι, απ΄ αυτό το πρόγραμμα τα παιδιά  μαθαίνουν αρχικά το τι είναι συγχώρηση μέσα από την ετυμολογία της λέξης που μας βοηθά να κατανοήσουμε την ουσία της έννοιας: συγ-χωρώ: ανοίγω το χώρο της καρδιάς μου, προκειμένου να συμπεριλάβω όλους, ακόμα κι αυτούς που με πλήγωσαν. (Πέλη Γαλιτη Κυρβασίλη- Robert Enright 2015). Κι αυτό το κάνω όχι ως καθήκον , αλλά ως ελεύθερη επιλογή. Η συγχώρηση είναι ένα δώρο που προσφέρεται, χωρίς να περιμένει κανείς αντάλλαγμα  αλλά και μια αρετή που ωφελεί όχι μόνο τη σωματική και ψυχική υγεία του ανθρώπου , αλλά βελτιώνει και τις σχέσεις συνεργασίας και συμβίωσης. (Π. |Γαλιτη Κυρβασιλη 2017).
Όταν κάποιος συγχωρεί, συνειδητά προσπαθεί να ελαττώσει το θυμό και τη μνησικακία και αντ΄ αυτού να προσφέρει καλοσύνη, και αγάπη, ξεχωρίζοντας την πράξη  της αδικίας από το πρόσωπο. Συνειδητοποιούν τα παιδιά πως βασικό εμπόδιο για τη συγχώρηση είναι ο θυμός  τον οποίο όμως αν κάποιος διαχειριστεί σωστά τον ελέγχει. Αντιθέτως  η μη σωστή διαχείριση θυμού δεν ελέγχεται, παραλύει, οδηγεί σε αδράνεια και άρνηση ,(θυμηθείτε  τον θυμό του Αχιλλέα στην Ιλιάδα  που χρησιμοποιούμε  στην τάξη, ως παράδειγμα) αναζητεί την εκδίκηση. Αποτέλεσμα αυτού είναι να πληγώνει πρωτίστως τον εαυτό του, να μολύνει το μυαλό και την καρδιά του με άσχημες σκέψεις και εμμονές για εκδίκηση ,και δευτερευόντως να μετατοπίζει το θυμό του συνειδητά η ασυνείδητα σε τρίτους, άλλους που δε φταίνε.
Επίσης, για να συγχωρήσει κάποιος περνάει από κάποια στάδια, χρειάζεται μια διαδικασία. Οι μαθητές που εκπαιδεύονται σε αυτό το πρόγραμμα  μαθαίνουν πως η συγχώρηση δε γίνεται αυτόματα και μαθαίνουν εκτός των άλλων τα “βήματα “ της συγχώρησης. (Π.Γαλιτη Κυρβασιλη 2017).
Είναι σκόπιμο νομίζω εδώ να αναφέρουμε πως έχουν δημοσιευτεί εκατοντάδες  έρευνες που αποδεικνύουν  ότι η εφαρμογή της συγχώρησης  συνδέεται άμεσα με τη συναισθηματική και πνευματική  θεραπεία του ατόμου , το αξιοσημείωτο όμως  είναι  πως σύμφωνα με πρόσφατες  έρευνες, και του Πανεπιστημίου του Γουισκόνσιν  άνθρωποι που έχουν υποστεί μεγάλες αδικίες στη ζωή τους, είναι πχ. θύματα πολέμου , ρατσισμού, κακοποίησης  και βίας και δεν έχουν καταφέρει να διαχειριστούν αυτή την αδικία , έχουν επιβαρυμένη υγεία. Μετά την παρακολούθηση προγραμμάτων και  την εφαρμογή της συγχωρητικότητας  έχει αποδειχθεί ότι ακόμα και η υγεία τους και η φυσική τους κατάσταση βελτιώνεται σημαντικά όπως π.χ. ελαττώνεται η βαρύτητα των καρδιακών νοσημάτων, επανέρχεται η πίεση σε φυσιολογικά επίπεδα, παρατείνεται η ζωή των καρκινοπαθών και προετοιμάζεται ο άνθρωπος  για ένα πιο ήρεμο θάνατο.)
Με  αυτά  τα θεωρητικά που αναφέρθηκαν και πολλά άλλα, συνοδευόμενα με ιστορίες και βιωματικές δραστηριότητες, έρχεται αυτή η έννοια πιο κοντά στα παιδιά και δίνεται σε αυτά, στη σωστή θεωρητική της  βάση και απαλλαγμένη από παρερμηνείες, λάθη ή και παρεξηγήσεις που μπορεί να τη συνοδεύουν, στη σκέψη του σύγχρονου εφήβου.
Στο τέλος των μαθημάτων της περσινής σχολικής χρονιάς (2018-2019),έγινε μια αξιολόγηση  του προγράμματος, από μαθητές του σχολείου μας, όπου μέσω κάποιων ερωτήσεων τα παιδιά κλήθηκαν να απαντήσουν για το συγκεκριμένο πρόγραμμα και θα ήθελα να σας μεταφέρω κάποιες απαντήσεις τους. Να τονίσω, αυτό που ανέφερα και πριν. Οι μαθητές , παιδιά της εποχής ,πριν παρακολουθήσουν τα μαθήματα ,λίγα πράγματα γνώριζαν για τη συγχώρηση και μάλιστα κάποιες φορές  πολύ λανθασμένα , όπως επίσης κάποιες φορές είχαν και μία ιδιαίτερα αρνητική αντίδραση με αυτή την έννοια, αφού  θεωρούσαν ότι είναι  κάτι ουτοπικό.
Ερωτηματολόγιο με τις αντίστοιχες απαντήσεις.

1.Τι ήταν αυτό που πριν δεν το ήξερα σωστά και τώρα το έμαθα;
Αυτό που δεν ήξερα σωστά πριν το μάθημα ήταν, ότι η συγχώρηση είναι πολύ σημαντική για το ίδιο το άτομο που συγχωρεί και εν τέλει έμαθα τη σημασία της στην ανθρώπινη ζωή.
2.Τι ήταν αυτό που μέσω του προγράμματος με έκανε να αλλάξω γνώμη;
Εγώ προσωπικά πίστευα πως το να συγχωρείς δεν είναι καλό και σωστό σε όλες τις περιπτώσεις, καθώς ένιωθα πως το άτομο που θα με είχε προδώσει θα έπαιρνε ικανοποίηση από αυτό. Κατά τη διάρκεια των μαθημάτων βέβαια, η γνώμη μου για το θέμα αυτό άλλαξε. Πλέον πιστεύω, πως το να συγχωρείς είναι πολύ καλό, απλά κάποιες φορές πρέπει να έχεις το κουράγιο να το κάνεις.
Το γεγονός ότι κάποιος μπορεί να συγχωρήσει τον άλλον για οτιδήποτε του έχει κάνει. Δεν το κάνουν όλοι, αλλά έμαθα ότι γίνεται.
3.Ποια νέα εμπειρία απέκτησα στο μάθημα;
  Μέσω των βιωματικών δραστηριοτήτων που κάναμε, κατάφερα να νιώσω τη λύπη  και τις δυσκολίες που κουβαλούν κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν το εκδηλώνουν. Η δραστηριότητα «ένα βήμα μπροστά» ήταν μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Έστω και αυτό το 1% της στενοχώριας αυτών των ανθρώπων που ένιωσα, με έκανε να καταλάβω πόσο τυχερή είμαι που ζω όπως ζω και να προσπαθώ να κατανοώ τους άλλους καλύτερα και να τους συγχωρώ. 
4.Τι χρήσιμο έμαθα και πως μπορεί να το χρησιμοποιήσω στο μέλλον;
Αυτό που έμαθα και πιστεύω ότι μπορεί να το χρησιμοποιήσω στο μέλλον είναι ότι η συγχώρηση πρέπει να είναι ο στόχος κάθε ανθρώπου. Βέβαια αυτό μπορεί να είναι επώδυνο  και ίσως να πάρει χρόνο, αλλά προσπαθώντας και ακολουθώντας τα βήματα, μπορεί να πετύχει. Άρα, αυτή τη γνώση θα μπορέσω να τη χρησιμοποιήσω στο μέλλον, όποτε χρειαστεί να συγχωρήσω κάποιον. Πέρα όμως από το γνωστικό κομμάτι  έχουμε αρκετές περιπτώσεις παιδιών  που μέσω του προγράμματος , μπόρεσαν να βιώσουν τα ευεργετικά αποτελέσματα της συγχώρησης, την ίδια χρονική περίοδο που παρακολουθούσαν το πρόγραμμα, να  ξεπεράσουν το θυμό τους για κοντινά τους πρόσωπα , να συγχωρήσουν και να απελευθερωθούν κι έχουμε κατά καιρούς αρκετές συγκλονιστικές  ιστορίες που μας μεταφέρουν κι άλλοι συνάδελφοι από σχολεία από διάφορες περιοχές της Ελλάδος που δουλεύουν το πρόγραμμα.

Κάποια στιγμή το Σεπτέμβριο του 2019 παρουσιάσαμε το πρόγραμμα αυτό, στο νεανικό κέντρο της ενορίας (αγ. Αθανάσιος - Πολύδροσο Αττικής) που βρίσκεται το σχολείο μας και καθώς προετοιμάζαμε με τα παιδιά την παρουσίαση, μου λέει ένας μαθητής μου: “Κυρία, νομίζω πως είναι σημαντικό να παρουσιαστεί το πρόγραμμα αυτό , για να δει ο κόσμος πως το σχολείο και συγκεκριμένα το Λύκειο, δεν είναι ένα σχολείο που μας προετοιμάζει μόνο για το πανεπιστήμιο, αλλά ένα σχολείο που μας προετοιμάζει για τη ζωή!!”
Είναι συγκινητική πολλές φορές η ανταπόκριση, αλλά και η δεκτικότητα των παιδιών σε θέματα σαν κι αυτό, όταν τους δοθεί το κατάλληλο υλικό και τα ανάλογα ερεθίσματα. Και νομίζω πως το συγκεκριμένο πρόγραμμα αυτό το παρέχει κατά το ανθρωπίνως δυνατό.
Ωστόσο, το να μάθει κάποιος να συγχωρεί αληθινά, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, για να καταφέρει ν’ αγαπήσει και να οικοδομήσει το οικοδόμημα της ψυχής του, είναι σίγουρα αποτέλεσμα  και δικής του προσπάθειας, αλλά και της Χάρης του Θεού. Η Θεία Χάρη είναι αυτή που στο τέλος ενεργεί, δυναμώνει, τελειοποιεί. Ο πιστός ζώντας στη ζωή της εκκλησίας το ξέρει αυτό καλά.
Με την ευχή να μας αξιώνει πάντα ο Θεός της Χάρης Του. Καλή κι ευλογημένη χρονιά! »


Σ.σ. Οι μαθητές στους οποίους διδάχθηκε το πρόγραμμα το σχ. έτος 2018-2019 και δόθηκε το ερωτηματολόγιο ήταν μαθητές Α ‘ Λυκείου από το 8ο Γελ Αμαρουσίου με υπεύθυνη καθηγήτρια την κ. Έφη Ψαρογιωργου  - Θεολόγο και Μουσικό.

Βιβλιογραφία :
1.Αββάς Δωρόθεος .Έργα Ασκητικά
2.Π. Γαλίτη Κυρβασίλη - Robert Enright. (2015) Αξιοποιώντας τον καλύτερό μου εαυτό. Εκδ. Γρηγόρη. 
3.Π. Γαλίτη Κυρβασίλη. (2017) Σύγκρουση και Συνύπαρξη. Εκδ. Γρηγόρη.