«Το βάρος των θλίψεων που υπομένομε γιά τον Κύριόν μας, αποτελεί το αμάραντο στεφάνι της αιωνίου δόξης, που μας αναμένει»!!!
Όσιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης (370-449
μ.Χ.)
Ξεκάθαρα λόγια, που αποδίδουν ερμηνευτικά το πνεύμα της Αγίας Γραφής!!
Είναι αλήθεια ότι, ο σωστός Χριστιανός, οφείλει να μετέχει στην θλίψη, στην υπομονή και στην Βασιλεία, του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού Χριστού!!
Και όταν, βέβαια, ομιλούμε περί θλίψεως και υπομονής, σε καμμιά περίπτωση δεν εννοούμε τις αντιξοότητες της καθημερινότητας και την αναγκαστική υπομονή, που όλοι οι άνθρωποι επί συνεχούς βάσεως επιδεικνύουν.
Όταν ομιλούμε στην Θεολογική και Εκκλησιαστική γλώσσα περί θλίψεως και υπομονής και συμμετοχής στην Βασιλεία του Θεού, αυτά αποτελούν τους κρίκους μιάς αλυσίδας, που έχει την αναφορά της στον Κύριόν μας Ιησούν Χριστόν!!
Με απλές κουβέντες: Θλίψις, δια τον Χριστόν! Υπομονή, προς χάριν του Χριστού! Συμμετοχή στην Βασιλεία του Χριστού, δηλαδή, στο Πάθος και τον Σταυρόν Του, που αποτελούν την αρχή της δόξης, που οδηγεί στην Ανάσταση!!!
