Κάποιοι γέροντες, ευρήκαν τον καιρό να φάνε μαζί στην Σκήτη. Ήταν μαζί τους και ο αββάς Ιωάννης ο Κολοβός. Σηκώθηκε λοιπόν κάποιος αδελφός που τύχαινε να είναι ο μεγαλύτερος στην ηλικία, να προσφέρει το σταμνάκι με το νερό, αλλά κανείς δεν δέχθηκε να το πάρει από αυτόν, παρά μόνο ο αββάς Ιωάννης ο Κολοβός. Οι υπόλοιποι τότε απόρησαν και του είπαν:
«Πώς εσύ που είσαι ο μικρότερος, ετόλμησες να υπηρετηθής από τον μεγαλύτερο;»
Και ο αββάς Ιωάννης, τους απαντά:
«Εγώ, όποτε σηκώνομαι να προσφέρω το σταμνάκι, χαίρομαι άμα το πάρουν όλοι, γιατί έτσι έχω μισθό. Επομένως και τώρα, γι’ αυτόν τον λόγο το δέχθηκα. Επί πλέον, το έλαβα από τα χέρια του, για να μην λυπηθή ο γέροντας, που με τόση αγάπη μας το προσέφερε!!»!
Και όταν άκουσαν αυτά οι αδελφοί, εθαύμασαν και ωφελήθηκαν από την διάκριση του αββά Ιωάννη.
