Έλεγε ο αββάς Ησαΐας:
«Αλλοίμονό μου, αλλοίμονό μου, γιατί δεν αγωνίσθηκα γιά τη σωτηρία μου.
Αλλοίμονό μου, αλλοίμονό μου, γιατί δεν αγωνίσθηκα να καθαρίσω τον εαυτό μου, ώστε να είμαι άξιος να γείρει λίγο προς το μέρος μου ο Ελεήμων Θεός.
Αλλοίμονό μου, αλλοίμονό μου, γιατί δεν αγωνίσθηκα να βγω νικητής στους πολέμους των εχθρών Σου Κύριε, ώστε Εσύ να βασιλεύσεις μέσα μου.
Αλλοίμονό μου, που ολόγυρά μου ευρίσκεται το Όνομά Σου, και όμως εγώ υπηρετώ τους εχθρούς Σου.
Αλλοίμονό μου, αλλοίμονό μου, γιατί κάνω αυτά που αηδιάζει ο Θεός, γι’ αυτό και δεν με θεραπεύει.
Αλλοίμονό μου, αλλοίμονό μου, γιατί έχω απέναντί μου κατηγόρους, γιά όσα γνωρίζω και γιά όσα δεν γνωρίζω και δεν μπορώ να τα αρνηθώ.
Αλλοίμονό μου, αλλοίμονό μου, πώς μπορώ να συναντήσω τον Κύριό μου και τους Αγίους Του, αφού οι εχθροί μου δεν άφησαν ούτε ένα μέλος μου καθαρό ενώπιον του Θεού;;»!!
