Αλλά, τότε μπορεί να δει κανείς την ψυχή που αγαπά τον Θεόν και έχει μεγάλη πίστη εις Αυτόν (αν και πολλές φορές είχε πληγωθή από αμαρτίες), να μην κατατρομάζει στις εφόδους του εχθρού και τις απειλές του, αλλά μάλλον να ενισχύεται με τη Χάρη του Κυρίου, και να τη φτερώνει η χαρά! Να την καθιστούν θαρραλέα οι Άγιοι Άγγελοι που την οδηγούν, και περιτειχισμένη από το Φως της πίστεως να αντιλέγει δυνατά και με μεγάλο θάρρος στον πονηρό διάβολο:
«Τί κοινό υπάρχει μεταξύ μας, εχθρέ του Θεού; Τί κοινό υπάρχει μεταξύ μας, δραπέτη των Ουρανών και δούλε πονηρέ; Δεν έχεις πάνω μας καμμιά εξουσία. Ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, έχει την εξουσία πάνω σ’ εμάς και πάνω σε όλα! Σε Αυτόν αμαρτήσαμε και σε Αυτόν θα απολογηθούμε, έχοντας ως εγγύηση της ευσπλαχνίας Του, τον Τίμιο Σταυρό Του! Εσύ, όμως, καταστροφέα, φύγε μακριά από εμάς. Δεν έχεις τίποτε εσύ με τους δούλους του Χριστού»!
Και ενώ λέει αυτά η ψυχή με θάρρος, φεύγει πίσω ο διάβολος θρηνώντας με μεγάλη φωνή, μην μπορώντας να αντισταθή στο Όνομα του Χριστού. Ανεβαίνοντας η ψυχή ραπίζει τον εχθρό, όπως το γεράκι κτυπά τον κόρακα. Και έπειτα από αυτό, μεταφέρεται από τους Θείους Αγγέλους γεμάτη χαρά, στους ευλογημένους τόπους που της έχουν ορισθή, ανάλογα με την κατάστασή της>>!!
Άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος
(7ος αιώνας μ.Χ.)
