Η Κοίμησις και η εις Ουρανούς Μετάστασις της Παναγίας μας, είναι Λαμπροφόρος ημέρα, αποτελεί το Πάσχα του «καλοκαιριού» και συγχρόνως σημαίνει Δόξαν Αυτής Ανυπέρβλητον, εις τα Επουράνια Σκηνώματα, με αντανακλάσεις υπέρ τας ηλιακάς ακτίνας εις ημάς τους γηγενείς!!
Τούτο οφείλεται, εις την παροιμιώδη και θαυμαστήν Ταπείνωσίν Της, και την απόλυτον πνευματικήν Καθαρότητά Της, που Την κατέστησαν Υπεράξιον Κατοικητήριον και Μητέρα του Θεού ημών!!!
Δυστυχώς, δι’ ημάς τους συγχρόνους Ορθοδόξους Χριστιανούς της… «ταυτότητος» και ουχί των έργων, αι Υπερλάμπουσαι Αρεταί της Παντανάσσης, δεν έχουν αντίκρυσμα, δεν μας εμπνέουν, και πολύ περισσότερον δεν αποτελούν παράδειγμα προς μίμησιν… Ως εκ τούτου, η προσέγγισίς μας εις την μεγάλην αυτήν Θεομητορικήν Εορτήν, έχει καταντήσει τυπική συνήθεια και αποτελεί αφορμήν διά κοσμικάς διασκεδάσεις και γεύματα…
Ας ανανήψωμεν, ας ανασυγκροτηθώμεν και ας Την παρακαλέσωμεν ως Γνησίαν Μητέρα πάντων ημών, εν συντριβή και ταπεινώσει, να μεσιτεύση εις τον Πανάγαθον Κύριον, ώστε να φανή Ίλεως και Οικτίρμων και να συγχωρήση τα απειράριθμα ατοπήματα και εκτροπάς μας, και διά των Πρεσβειών των Ιδικών Της, να μας χαρίση την πρέπουσαν καθαρότητα των οφθαλμών της ψυχής, διά να ίδωμεν το πραγματικόν συμφέρον μας και να πορευθώμεν αξίως της Επουρανίου κλήσεώς μας, ως υιών και θυγατέρων, του Παντοκράτορος Σωτήρος και Λυτρωτού ημών!!
«Δρομοκήρυξ»
