<<Παρέβησαν ο Αδάμ και η Εύα την προσταγήν του Θεού, και εξωρίσθησαν από τον Παράδεισον. Τώρα τί κάμνομεν, Χριστιανοί μου, ημείς;
Ζητήσατε να μάθετε ότι, εις τους χιλιάδες χρόνους, όλοι όσοι απέθνησκον, επήγαιναν εις την κόλασιν. Ευσπλαγχνίσθη ο Κύριος το γένος των ανθρώπων, και ήλθε και έγινεν Άνθρωπος Τέλειος εκ Πνεύματος Αγίου, από τα καθαρώτατα Αίματα της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, και μας έβγαλεν από τας χείρας του διαβόλου!!
Ζητήσατε να μάθετε ότι, Κυριακήν ημέραν έγινεν ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, Κυριακήν ημέραν εγεννήθη ο Χριστός και μας έδειξε την Αγίαν Πίστιν, το Άγιον Βάπτισμα, τα Άχραντα Μυστήρια. Υβρίσθη, εδάρθη, εσταυρώθη κατά το ανθρώπινον, Ανέστη την τρίτην ημέραν, επήγεν εις την κόλασιν, έβγαλε τον Αδάμ και την Εύαν και το γένος του, και έγινε χαρά εις τον Ουρανόν, εις τον άδην και εις όλον τον κόσμον. Φαρμάκι και σπαθί δίστομον εις τους Εβραίους και εις τον διάβολον. Ανελήφθη εις τους Ουρανούς και εκάθησεν εκ δεξιών του Πατρός, να συμβασιλεύη αιωνίως και να προσκυνήται από τους Αγγέλους!!
Ζητήσατε να μάθετε πώς σήμερον, αύριον, περιμένομεν το τέλος του κόσμου. Είσθε φρόνιμοι και γνωστικοί. Καταλάβετε και μόνοι σας το καλόν, και κάμνετέ το!
Τώρα, τί σας φαίνεται εύλογον να κάμωμεν; Έχω δύο λογισμούς. Ο ένας λογισμός μου λέγει: «Φθάνουν αυτά οπού είπες εις τους Χριστιανούς, και σήκω πρωΐ, πήγαινε και εις άλλο μέρος να διδάξης». Ο άλλος μου λέγει: «Μη πηγαίνεις, κάθησε και να τους ειπής και τα επίλοιπα και αύριον φεύγεις». Σεις τί λέγετε; Nα φύγω ή να καθήσω;.
«Να καθήσης, Άγιε του Θεού», απαντούν οι συγκεντρωμένοι.
«Καλά, παιδιά μου, να καθήσω».
Αμή, είναι καλά να δουλεύη ένας άνθρωπος ένα αμπέλι, ή να βόσκη πρόβατα και να μη φάγη εκ του καρπού των;; Τώρα και εγώ εδώ οπού ήλθα και κοπιάζω, είναι καλόν να μη μου δώσητε ολίγην παρηγορίαν, πληρωμήν; Και τι πληρωμήν θέλω εγώ; Χρήματα; Και τί να τα κάμω; Εγώ, με την χάριν του Θεού, μήτε σακκούλα έχω, μήτε σπίτι, μήτε άλλο ράσο, και το σκαμνί οπού έχω, ιδικόν σας είναι, το οποίον εικονίζει τον τάφον μου. Ετούτος ο τάφος, έχει την εξουσίαν να διδάξη Βασιλείς, Πατριάρχας, Αρχιερείς, Ιερείς, άνδρας και γυναίκας, νέους και γέροντας και όλον τον κόσμον. Ανίσως και επεριπατούσα διά άσπρα, θα ήμουν τρελλός και ανόητος. Αμή (=επομένως), τί είναι η πληρωμή μου;
Να καθήσετε από πέντε, δέκα, να συνομιλήτε αυτά τα θεία νοήματα, να τα βάλετε μέσα εις την καρδίαν σας, διά να σας προξενήσουν την Αιώνιον Ζωήν. Δεν είναι, αδελφοί μου, λόγοι ιδικοί μου όσα σας είπον, αλλά του Αγίου Πνεύματος, από την Αγίαν Γραφήν. Αυτά οπού σας είπα, το ίδιον είναι, ωσάν να κατέβη ο Ίδιος ο Θεός να σας τα ειπή. Τώρα, ανίσως και τα κάμνετε και τα βάλλετε εις τον νουν σας, δεν με φαίνεται και εμέ τίποτε ο κόπος. Ει δε και δεν τα κάμνετε, φεύγω λυπημένος, με τα δάκρυα στα μάτια.
Έχετε σχολείον εδώ εις την Χώραν σας, να διαβάζουν τα παιδιά;
«Δεν έχομεν, Άγιε του Θεού», απήντησαν.
Να μαζευθήτε όλοι, να κάμετε ένα σχολείον καλόν, να βάλετε και επιτρόπους να το κυβερνούν, να βάνουν διδάσκαλον, να μανθάνουν όλα τα παιδιά γράμματα, πλούσια και πτωχά. Διότι, από το σχολείον μανθάνομεν τί είναι ο Θεός, τί είναι η Αγία Τριάς, τί είναι οι Άγγελοι, οι δαίμονες, ο Παράδεισος, η κόλασις, η αρετή, η κακία, τί είναι η ψυχή και το σώμα κ.τ.λ.. Διότι, χωρίς το σχολείον, περιπατούμεν εις το σκότος… Αν δεν ήτο σχολείον, πού ήθελα μάθει εγώ να σας διδάσκω; >>!!
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779)
«Διδαχαί και Προφητείαι του αγίου Κοσμά του Αιτωλού».
