Κάποιος νέος, γνώρισε μία κοπέλα, που κατά την γνώμη του, είχε τα κατάλληλα προσόντα ώστε να την παντρευθή.
Πήγε και ερώτησε γι’ αυτό, τον Άγιο Ιάκωβο τον Τσαλίκη. Ο Άγιος Ιάκωβος κούνησε αρνητικά το κεφάλι του, χωρίς όμως να του εξηγήσει τον λόγο, που δεν συμφωνούσε. Ο νέος επέμενε. Πήγε και δεύτερη και τρίτη φορά. Όμως ο Γέροντας κρατούσε την ίδια αρνητική στάση. Ο νέος έκανε υπακοή στον Άγιο Γέροντα και δεν ξανασκέφθηκε εκείνη την περίπτωση.
Μετά από καιρό, γνώρισε μία άλλη κοπέλα και πήγε πάλι στον Άγιο Ιάκωβο. Αυτή τη φορά ο Άγιος Ιάκωβος χαμογέλασε. Χάρηκε πολύ και του έδωσε την ευλογία του, να προχωρήσει σε γάμο μαζί της.
Πράγματι, ο νέος αυτός παντρεύθηκε αυτήν την κοπέλα και έκανε έναν πολύ ευλογημένο γάμο. Απέκτησε και χαριτωμένα παιδιά.
Πέρασαν αρκετά χρόνια και κάποια ημέρα ο κύριος αυτός, ανοίγοντας τυχαία την εφημερίδα, βλέπει την κοπέλα εκείνη που ο Γέροντας Ιάκωβος δεν έδιδε ευλογιά να την παντρευθή και τα έχασε… Η κοπέλα αυτή είχε μπλεχθή με μαγείες και ναρκωτικά, και είχε καταλήξει στην φυλακή...
Τότε κατάλαβε, γιατί ο Γέροντας δεν έδιδε την ευλογία του.
Ο Άγιος Ιάκωβος με την Χάρη του Θεού έβλεπε μακριά!
