<<Η Θεία Χάρις, μία είναι!
Αλλά κατά το μέτρον του καθενός, εμφανίζεται, εργάζεται και οράται!
Ναι, οράται!!!
Αχ, και πόσο σκιρτάει μέσα σου όταν βλέπεις, όταν αισθάνεσαι αυτή την Θεία Χάρι!!
«Ἐγὼ εἶπα· θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ Ὑψίστου πάντες» (Ψαλμ. ΠΑ΄6΄)!!!
Ω! Χάρις! Χάρις! Έλα και σ’ εμάς! Έλα γρήγορα! Έλα!
Πόσον αλλάζει ο άνθρωπος, πώς μεταβάλλεται, πώς γίνεται ο ταλαίπωρος άνθρωπος όταν τον επισκιάσει η Θεία Χάρις!! Αυτή, η Θεία Χάρις, έκανε τους Μάρτυρας όχι μόνον να μην αισθάνωνται τους πόνους του μαρτυρίου Των, αλλά και να χαίρωνται που μαρτυρούν διά τον Χριστόν!! «Ἓνεκά σου θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν, ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς» (Ψαλμ. ΜΓ΄23΄)!!!
Άλλο να αισθάνεσαι και άλλο να διαβάζεις ή να ομιλείς περί Θείας Χάριτος!!!
Αυτή, η Θεία Χάρις, έκανε τον Μοτοβίλωφ, τον μαθητή του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ, να μη μπορεί να δει το πρόσωπο του Αγίου από την υπερβολική λάμψη αυτού!
Να αναφέρω και άλλο;
Διατί οι υιοί Ισραήλ δεν ηδύναντο να ατενίσουν, να ίδουν το πρόσωπον του προφήτου Μωϋσέως, όταν κατέβηκε από το όρος Σινά, κρατώντας τας δύο Θεοχαράκτους Πλάκας του γραπτού Νόμου, και ηναγκάσθη ο Προφήτης να το σκεπάσει;;
Πολλές φορές απορούσα, πώς οι Άγιοι Πατέρες, όταν προσηύχοντο, σήκωναν τα χέρια ψηλά… Δεν μπορούσα να καταλάβω. Όταν ήλθε η ώρα, τότε το κατάλαβα! Δεν μπορείς να συγκρατήσεις τον εαυτό σου, όταν έρχεται Αυτή η Θεία Χάρις, δεν μπορείς!! Αλλά ποτέ όμως, στη ζωή μου δεν σήκωσα κι εγώ τα χέρια ψηλά στον Ουρανό. Ψυχικώς τα σήκωσα πολλές φορές, ως υιός προς Πατέρα!!
Δεν μπορείς να συγκρατήσεις τον εαυτό σου, όταν υπερεκχυλίσει η Θεία Χάρις!! Τότε κι εσύ τα χάνεις! Όταν συσταλή η Θεία Χάρις, τότε σε πιάνει ρίγος και λες: Πού προχώρησα;;!! Πού προχώρησα;;!!>>!!!
Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης (1912-1998)
