«Θέλων ο Κύριος να δείξη, το μέγα κακόν οπού απετόλμησαν να κάμουν τα τέκνα του διαβόλου, οι Εβραίοι, εσκότισε τον ήλιον από της έκτης ώρας (δώδεκα το μεσημέρι) έως της ενάτης (τρεις το απόγευμα) εις όλον τον κόσμον, αι πέτραι εσχίζοντο, όλη η γη έτρεμεν. Ετέθη ο Κύριος εις τον τάφον, και ευθύς ανεστήθησαν νεκροί, οπού ήσαν πολλούς χρόνους αποθαμένοι, και εκήρυξαν, πως μόνον ο Χριστός είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού, και Θεός Αληθινός, και Ζωή των νεκρών!!!
Πρέπει και ημείς, οι ευσεβείς Χριστιανοί, από σήμερον και ύστερα, να μη κλαίωμεν τους αποθαμένους, ωσάν τους ασεβείς και απίστους, οπού δεν ελπίζουν Ανάστασιν. Ούτος ο κόσμος, αδελφοί μου, είναι ωσάν μία φυλακή. Πότε πρέπει να χαίρεται ο άνθρωπος; Όταν εμβαίνη εις την φυλακήν ή όταν ελευθερώνεται από την φυλακήν; Μοί φαίνεται, όταν εμβαίνη εις την φυλακήν, τότε πρέπει να κλαίη και να λυπήται, και όταν εξέρχεται από την φυλακήν, τότε πρέπει να χαίρεται. Έτσι, αδελφοί μου, να μη λυπήσθε διά τους αποθαμένους, κάμνετε ότι ημπορείτε διά την ψυχήν των, συλλείτουργα, μνημόσυνα, νηστείας, προσευχάς, ελεημοσύνας! Και όσαι γυναίκες φορείτε κατάμαυρα και παλαιά διά τους αποθαμένους σας, να τα βγάλετε, διότι βλάπτετε και τον εαυτόν σας και τους αποθαμένους.
Φυσικόν είναι, ο άνθρωπος να γεννηθή και να αποθάνη. Όταν γεννώμεθα, τότε πρέπει να κλαίωμεν, και όταν αποθνήσκωμεν, να χαιρώμεθα! Και μάλιστα, να μη κλαίετε διά τα μικρά παιδιά, οπού είναι ωσάν Άγγελοι μέσα εις τον Παράδεισον! Το παιδί σου, του Θεού ήτο, και όταν σου το εχάρισε ο Θεός, σε ετίμησε και τώρα πάλιν οπού σου το επήρε, σου ετίμησε το παιδί σου, να χαίρεται πάντοτε εις τον Παράδεισον! Και συ να κάθεσαι να κλαις, είναι άπρεπον.
Ένας Βασιλεύς σου γυρεύει το παιδί σου να το κάμη βεζύρη και χαίρεσαι να του το δώσης. Πολλώ μάλλον, δεν πρέπει, οπού σε ηξίωσεν ο Πανάγαθος Θεός και επήρε καρπόν από την βρωμισμένην κοιλίαν σου, και σου έβαλε το παιδί σου μέσα εις τον Παράδεισον, και σου το φυλάγει, να σου το παραδώση εις την Δευτέραν Παρουσίαν, να λάμπη περισσότερον από τον ήλιον, διά να λάβης τον μισθόν σου, να χαίρεσαι πάντοτε μαζί του;;»!!!
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779)
«Διδαχή Δ΄ - Διδαχαί και Προφητείαι του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού».
