<<…Μοναχοί, ιερείς, επιστήμονες, νέοι και νέες, απλοί άνθρωποι από διάφορα σημεία, όχι μόνο των Πατρών, αλλά και από όλη, σχεδόν, την Ελλάδα, ήρχοντο κοντά στο πατέρα Γερβάσιο Παρασκευόπουλο, γιά να εξομολογηθούν, γιά να του εκθέσουν τα προβλήματά τους, τον πόνο τους, τις δυσκολίες τους και να λάβουν την συμβουλή του.
Όλοι τον έβλεπαν ως άγιο άνθρωπο!
Γιά τα αναρίθμητα αγαπητά πνευματικά του τέκνα υπήρξε σ’ όλη του την ζωή «Πατέρας» με την Αποστολική έννοια του όρου:
«Ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε
ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας…» (Α' Κορινθ. Δ΄15΄)!!!
Ο μακαριστός Αρχιμανδρίτης π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος (1901-1966) γράφει μεταξύ άλλων γιά τον Άγιο γέροντα Γερβάσιο:
«Η μνήμη του ως ανθρώπου ζηλωτού με ενέπνευσε, ώστε να τον εκλέξω ως πνευματικόν μου! Πολλάκις ανέβαινον εις Πάτρας και εξωμολογούμην εις αυτόν. Ούτε η ηλικία του ούτε η πολυετία του εις το Μυστήριον της εξομολογήσεως εκούρασαν αυτόν και εμείωσαν τον ζήλον του. Ευρίσκω αυτόν να εξομολογή κατά τας μεσημβρινάς ώρας, ότε θα έπρεπε να αναπαυθή λόγω της ηλικίας του. Κατά την εξομολόγησιν δε, δεν εβιάζετο να τελειώση, αλλά υπέμενε μετά ζήλου, σαν να εξωμολογούσε κατά τα πρώτα έτη της ζωής του της εξομολογητικής! Τέλος, η συγχωρητική ευχή την οποίαν εδιάβαζε ήτο τόσον θερμή και ακούραστος, ώστε ενόμιζε πας εξομογούμενος, ότι από αυτόν αρχίζει την εξομολόγησιν, έστω και αν ήτο μεσημβρία, εσπέρας και είχον πολλοί προ αυτού εξομολογηθή! Η φωτιά τού ζήλου, η οποία έκαιε μέσα του εις το Μυστήριον της εξομολογήσεως, δεν έσβησε ούτε και εις τα γηρατεία του! Ποσάκις ηλέγχθην εγώ ως Πνευματικός από το ακούραστον του αειμνήστου π. Γερβασίου εις την εκτέλεσιν τού Μυστηρίου της εξομολογήσεως!!»>>!!!
Πηγή: «Ο Άγιος Γερβάσιος των Πατρών» Τόμος Α’ – Παναγιώτου Αντ. Λόη
