Ερώτησις πατρός, κόρης φιλομονάχου:
«Γιατί, πάτερ Ιωήλ, προτρέπεις τα κορίτσια μας να γίνουν καλογρηές;»
«Εγώ δεν προτρέπω, αλλά και δεν εμποδίζω. Πόθους Μοναχικούς εγώ ούτε ανάβω ούτε σβήνω. Δεν ανάβω, διότι δεν ημπορώ. Μόνον το Πνεύμα το Άγιον ημπορεί να κάνη κάτι τέτοιο! Δεν σβήνω, διότι δεν πρέπει! Ποιός είμαι εγώ, διά να σβήσω τις φλόγες που ανάβει ο Θεός;;;».
(Και επανήλθεν ο πατήρ της κόρης:)
«Αφού δεν τις προτρέπεις εσύ να γίνουν καλογρηές, τότε πώς εξηγείται
ότι τόσες και τόσες κοπέλλες, που εξομολογούνται σε σένα, θέλουν να γίνουν
Μοναχές;»
(Και ο διακριτικός Γέρων είπεν:)
«Η ερώτησίς σου θα ήταν καλλίτερα να γίνη έτσι:
“Διατί τόσες κοπέλλες, π ο υ θ έ λ ο υ ν ν α γ ί ν ο υ ν Μ ο ν α χ έ ς, έρχονται και εξομολογούνται σε σένα;”
Οπότε θα σου απαντούσα:
“Διότι είνε γνωστό ότι, εγώ δεν αποτρέπω από τον Μοναχικόν Βίον.
Έρχονται λοιπόν εις εμέ, διότι είνε βέβαιες ότι, δεν θα αντιταχθώ εις τους πόθους των”.
Κατάλαβες;»!!
Πηγή:
ΙΕ’. «Δεν σβήνω πόθους...».
Ανέκδοτα Ιωήλ Γιαννακόπουλου Αρχιμανδρίτου»
Δ’ Έκδοσις – 1973. Επιφανίου Ι.Θεοδωροπούλου, Πρεσβυτέρου.
