Παρασκευή 14 Ιουνίου 2019

ΟΙ ΠΕΡΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΡΗΜΙΤΗ.


    Ένας  Γέροντας στο Σινά περνούσε μιά περίοδο με στενοχώριες. Παρηγοριά του ήταν δύο πέρδικες, που του έκαναν συντροφιά. Όπου πήγαινε αυτός και τον άκουγαν, έτρεχαν κοντά του. Ανέβαιναν στους ώμους του και έτρωγαν από τα χέρια του τα σπόρια που κρατούσε για να τις ταΐσει.
Κάποτε ο Γέροντας αρρώστησε. Έκανε μία εβδομάδα να βγει από το κελί του. Όταν συνήλθε, πήγε στην κορυφή του λόφου, όπου συνήθιζε ν' ανεβαίνει, και φώναξε τις πέρδικες για να τις ταΐσει. Αυτές δεν παρουσιάσθηκαν. Άφησε το φαγητό εκεί και έφυγε.
Την άλλη ημέρα που πήγε, τα πουλιά τον προϋπάντησαν στον δρόμο, φτεροκοπώντας γύρω του. Δεν είχαν φάει το φαγητό τους. Περίμεναν εκείνον να τις ταΐσει. Πράγματι, ο Γέροντας έσκυψε, πήρε τα σπόρια που είχε αφήσει την προηγούμενη ημέρα και τα πουλιά άρχισαν να ανεβαίνουν στους ώμους του, στην αγκαλιά του και στα χέρια του, για να φάνε.
«Τα άγρια ζώα είναι πολύ φιλότιμα, έλεγε ο ερημίτης. Συνάντησα φιλότιμο περισσότερο στα άγρια ζώα, παρά σε πολλούς ανθρώπους. Αν θέλεις φίλο αληθινό, μετά τον Θεό, πιάσε φιλία με τους Αγίους. Και εν συνεχεία, με τ' άγρια ζώα».
Κάποια άλλη φορά έφτιαχνε χυλό με ρύζι και, καθαρίζοντας το κονσερβοκούτι  όπου είχε βράσει το ρύζι, πέταξε τ' απομεινάρια στα ποντίκια. Από τότε, κάθε φορά που σκάλιζε εικόνες, τα  ποντίκια, ακούγοντας  τον θόρυβο και βλέποντας τα ροκανίδια, νόμιζαν ότι είναι ρύζι και μαζεύονταν.
«Ακόμα και τα άγρια ζώα ημερεύουν κοντά σ' εμάς, όταν ζούμε σωστή ζωή», έλεγε ο μακάριος αυτός  ερημίτης.  

Ημετέρα σημείωση: Πρόκειται για τον ίδιο τον Άγιο Παΐσιο, που από ταπείνωση δεν αναφέρει το όνομα του!!

Πηγή: ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Εκδόσεις "Ο Αγιος Στέφανος"