Δύο Μοναχοί
πήγαν μία ημέρα να συναντήσουν τον Άγιο Παΐσιο και τον ερώτησαν:
- Γέροντα, μας
λέτε συνέχεια να έχουμε καλό λογισμό. Θα σας πούμε, όμως, μιά περίπτωση, για να
δούμε τι μας συμβουλεύετε να απαντούμε. Έρχονται μερικοί άνθρωποι και μας λένε: «Ο
τάδε Ιερέας παίρνει πολλά λεφτά από τα μυστήρια, ο τάδε καπνίζει πολύ τσιγάρο και
πηγαίνει στα καφενεία, ο άλλος λένε πως
είναι ανήθικος» και, γενικά, βγάζουν ένα
δριμύ κατηγορητήριο εναντίον των κληρικών και, μάλιστα, παρουσιάζουν μαζί και
αποδείξεις των όσων λένε. Σ αυτούς τους ανθρώπους τι μπορούμε να λέμε;
- Γνώρισα εκ
πείρας, απάντησε ο Άγιος Παΐσιος, ότι σ' αυτή την ζωή οι άνθρωποι είναι
χωρισμένοι σε δύο κατηγορίες. Τρίτη δεν υπάρχει, ή στην μία θα είναι ή στην
άλλη. Η μία, λοιπόν, κατηγορία μοιάζει με την μύγα. Η μύγα έχει την εξής ιδιότητα:
Να πηγαίνει πάντα να κάθεται σε ό,τι βρώμικο υπάρχει. Για παράδειγμα, αν ένα
περιβόλι είναι γεμάτο λουλούδια, που ευωδιάζουν, και σε μιά άκρη του περιβολιού
κάποιο ζώο έχει κάνει μιά ακαθαρσία, τότε η μύγα, πετώντας μέσα σ' αυτό το
πανέμορφο περιβόλι, θα πετάξει πάνω άπ' όλα τα άνθη και σε κανένα δεν θα καθίσει.
Μόνο όταν δει την ακαθαρσία, τότε αμέσως θα κατέβη και θα καθίσει σ' αυτήν, και
θ' αρχίσει να την ανασκαλεύει, αναπαυόμενη στην δυσωδία που προκαλείται από το ανακάτεμα
αυτό, και δεν ξεκολλά από εκεί.
Ο Γέροντας
έμεινε για λίγο σιωπηλός, σαν κάτι να σκεπτόταν. Και μετά συνέχισε:
- Αν τώρα έπιανες μιά μύγα κι αυτή
μπορούσε να μιλήσει, και την ρωτούσες να σου πει, μήπως ξέρει αν πουθενά υπάρχουν
τριαντάφυλλα, τότε εκείνη θα απαντούσε, πως δεν γνωρίζει καν τι είναι αυτά. Η
μία, λοιπόν, μερίδα των ανθρώπων μοιάζει με την μύγα. Είναι εκείνοι, που έχουν
μάθει πάντα να σκέπτονται και να ψάχνουν να βρουν ό,τι κακό υπάρχει, αγνοώντας και
μη θέλοντας ποτέ να σταθούν στο καλό. Η άλλη κατηγορία ανθρώπων μοιάζει με την
μέλισσα. Η ιδιότητα της μέλισσας είναι, να βρίσκει και να κάθεται σε ό,τι καλό και
γλυκό υπάρχει. Ας πούμε, για παράδειγμα, πως σε μιά αίθουσα, πού είναι γεμάτη ακαθαρσίες,
έχει κάποιος τοποθετήσει σε μια γωνιά ένα λουκούμι. Αν φέρουμε εκεί μιά
μέλισσα, εκείνη θα πετάξει και δεν θα καθίσει πουθενά, έως ότου βρει το
λουκούμι και μόνον εκεί θα σταθή.
Οι Μοναχοί
άκουγαν με πολλή προσοχή τα λόγια του Αγίου Παϊσίου. Κι εκείνος συνέχισε:
- Αν πιάσεις
τώρα την μέλισσα και την ρωτήσεις που υπάρχουν σκουπίδια, αυτή θα σου πει ότι δεν
γνωρίζει. Θα σου πει: «Εκεί υπάρχουν γαρδένιες, εκεί τριανταφυλλιές, εκεί θυμάρι,
εκεί ζάχαρη, εκεί λουκούμια» και,
γενικά, θα είναι γνώστης όλων των καλών και θα έχει παντελή άγνοια όλων των
κακών. Αυτή είναι η δεύτερη ομάδα, των ανθρώπων εκείνων, που έχουν καλούς
λογισμούς και σκέπτονται και βλέπουν τα καλά.
- Όταν σ' ένα
δρόμο βρεθούν να περπατούν δύο άνθρωποι, οι οποίοι ανήκουν στις δύο αυτές
κατηγορίες, τότε, φθάνοντας στο σημείο εκείνο, όπου ένας τρίτος έκανε την
"ανάγκη" του, ο άνθρωπος της πρώτης κατηγορίας θα πάρει ένα ξύλο και θ' αρχίσει να σκαλίζει
τις ακαθαρσίες. Όταν, όμως, περάσει ο άλλος, της δεύτερης κατηγορίας, που
μοιάζει με την μέλισσα, προσπαθεί να βρει τρόπο να τις σκεπάσει με χώμα και με
καμιά πλάκα, για να μην αισθανθούν και οι άλλοι περαστικοί την δυσωδία αυτή,
πού προέρχεται από τις βρωμιές.
- Εγώ, σε
όσους έρχονται και μου κατηγορούν τους άλλους (και με δυσκολεύουν), τους λέω αυτό
το παράδειγμα και τους υποδεικνύω να διαλέξουν σε ποιά κατηγορία θέλουν να βρίσκονται
και, αναλόγως, να ψάξουν να βρουν και τους αντίστοιχους ανθρώπους της
κατηγορίας τους.
Ο μεγάλος
σύγχρονος Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς, τον
Πρόδρομο και την Ευλογία Εζνεπίδη, στα Φάρασα της Καππαδοκίας το 1924.
Αμέσως μετά
την βάπτισή του από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, που του έδωσε το όνομα του,
δηλαδή τον ωνόμασε Αρσένιο, και βρέφος μόλις ολίγων ημερών, έφυγε με τον Άγιο
Αρσένιο, τους γονείς του και τους συγχωριανούς του για την Ελλάδα, με την
ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, μετά την Μικρασιατική
καταστροφή και τις σχετικές συμφωνίες.
Η οικογένεια
του Οσίου Παϊσίου εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου, όπου ο Άγιος Παΐσιος
έζησε μέχρι και τα 29 του χρόνια.
Παρ’ ότι ήταν
πολύ έξυπνος, ετελείωσε μόνο το Δημοτικό σχολείο και μετά θέλοντας να μιμηθή
τον Χριστό, έγινε ξυλουργός. Στα δεκαπέντε του χρόνια αξιώθηκε να του εμφανισθή
ο Ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός και να του διαλύσει την δαιμονική προσβολή
της απιστίας. Από τότε η καρδιά του γέμισε από την φωτιά της Θείας Αγάπης και
τον πόθο της μοναχικής ζωής, που την επιθυμούσε από μικρό παιδάκι ηλικίας πέντε
ετών.
Στα δύσκολα
χρόνια της Κατοχής και του Ανταρτοπολέμου, επέδειξε απαράμιλλη ανδρεία,
φιλανθρωπία και αυτοθυσία και ως απλός πολίτης και ως στρατιώτης!!!
Μετά την
αποστράτευσή του και σε ηλικία 29 ετών έφυγε για τον Άγιον Όρος και ως μοναχός
υπηρέτησε στις Μονές και τις Σκήτες του Αγίου Όρους, στην Ιερά Μονή Παναγίας
Στομίου στην Ήπειρο και στο περίφημο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνας του Σινά.
Αναδείχθηκε σε
μιά από τις μεγαλύτερες Οσιακές Προσωπικότητες της εποχής μας, μέσα από την
βαθειά ταπείνωσή του, την καθαρότητα της καρδιάς του και τους ανυπέρβλητους
ασκητικούς του αγώνες!! Γι’ αυτό ο Θεός τον αξίωσε μεγάλων χαρισμάτων, όπως της
θαυματουργίας, του προορατικού και διορατικού, της αποκαλύψεως ουρανίων
μυστηρίων και στο τέλος, της υποδειγματικής προσευχητικής υπομονής στις
βαρύτατες ασθένειές του, με αποκορύφωμα τον καρκίνο, από τον οποίο ετελειώθη εν
Κυρίω!!!
Εκοιμήθη το
1994, ευρισκόμενος στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής-Θεσσαλονίκης,
εκεί όπου πριν από λίγα χρόνια είχε εναποθέσει τα ιερά λείψανα του Αγίου
Αρσενίου του Καππαδόκη, και ενεταφιάσθη όπισθεν του Ιερού βήματος του Κεντρικού
ιερού Ναού, σ’ αυτό το Ησυχαστήριο, που τόσο αγάπησε και που ακαταπόνητα
εργάσθηκε, για την πνευματική πρόοδο και προκοπή Του!!
Έκτοτε ο τάφος
του αποτελεί ιατρείο, καταφυγή και παραμυθία για όλους τους πιστούς!!
Η μνήμη του
εορτάζεται στις 12 Ιουλίου.
Πηγή: Αθωνική
Πολιτεία, Αρ Φύλλου:256 – ΙΟΥΛ-ΑΥΓ-ΣΕΠΤ 2018 σελ.4
