<<Θυμάμαι όταν ήμουν πρωτοετής φοιτητής.
Ήμουν εις το χειρουργικό τμήμα και τότε είχαμε ένα νεαρό παιδί που πέθαινε από ένα τεράστιο απόστημα εις το πόδι του. Τον είχαν τοποθετήσει, μάλιστα, σε ξεχωριστό δωμάτιο λόγω της φρικτής μυρωδιάς...
Τον επισκέφθηκα μαζί με την προϊσταμένη.
Ο νέος, ήταν κάπου 16-17 ετών, εγύρισε προς την μεσόκοπη γυναίκα και της είπε:
«Προϊσταμένη, θα πεθάνω πριν από το επισκεπτήριο…
Δεν θα προλάβω να αποχαιρετήσω την μητέρα μου…
Δεν θα προλάβω να με φιλήση πριν πεθάνω…
Φίλησέ με εσύ αντί γι’ αυτήν»!
Η προϊσταμένη έκανε βήματα πίσω και είπε:
«Δεν μας επιτρέπεται να φιλάμε τους ασθενείς» και εβγήκε από το δωμάτιο...
Εγώ τότε τον επλησίασα και του είπα:
«Δεν είμαι η μητέρα σου, αλλά μπορώ να είμαι ο αδελφός σου» και τον εφίλησα!
Τον αποχαιρέτησα και εβγήκα από το δωμάτιο.
Έξω, στεκόταν η προϊσταμένη και έκλαιγε...
«Ήταν λάθος μου» μού είπε. «Λάθος μου, αλλά η μυρωδιά ήταν τέτοια που μου ήλθε εμετός, δεν μπορούσα να τον φιλήσω, όπως μου το εζήτησε, γιά να πεθάνη εν ειρήνη»...
Καταλαβαίνετε πού ευρίσκεται η αγάπη;;
Εάν η γυναίκα αυτή είχε μπορέσει, εκείνη τη στιγμή, να υπερβή την άσχημη μυρωδιά και να πή:
«Ό,τι και να μου συμβή, αυτό το παιδί χρειάζεται ένα φιλί από μία μητέρα και θα του το δώσω! Ό,τι και να συμβή σε μένα, δεν έχει σημασία καμμία. Σημασία έχει αυτό το παιδί!»>>!!!
Μητροπολίτης Αντώνιος του Σουρόζ!
