<<Οι Μοναχοί οφείλουν να έχουν τελεία υπακοή στον Πνευματικό!
Ισχύει όμως το ίδιο και γιά τους κοσμικούς;
Όχι. Όμως, γιά την Ορθόδοξη Εκκλησία, η αριστοκρατία η πνευματική είναι ο μοναχικός βίος, ο Μοναχισμός. Και όσο περισσότερο θέλουμε να πλησιάζουμε τις ανώτερες βαθμίδες της πνευματικής ζωής, τόσο περισσότερο πρέπει να ασκούμε τις μοναχικές αρετές.
Ο Μοναχός ασκεί παρθενία, ασκεί ακτημοσύνη, ο Μοναχός ασκεί τελεία υπακοή.
Ο κοσμικός άνθρωπος δεν μπορεί να κάνη τα ίδια.
Πώς θα ασκήση παρθενία αφού είναι έγγαμος;
Πώς θα έχη τελεία ακτημοσύνη, αφού πρέπει να στεγάση την οικογένειά του;
Πώς θα έχη τέλεια υπακοή, αφού έχει οικογένεια και υποχρεώσεις;
Και πάλι, δεν ζει στο Μοναστήρι 24 ώρες το 24ωρο, ώστε να εξαρτάται μόνο από την γνώμη του Ηγουμένου. Μπορεί, όμως, και ο κοσμικός, στο μέτρο του δυνατού και στο μέτρο στο οποίο οι συνθήκες της δικής του ζωής επιτρέπουν, να μιμήται αυτές τις αρετές του Μοναχού.
Στη θέσι της παρθενίας να ασκή εγκράτεια!
Στη θέσι της ακτημοσύνης να ασκή ολιγοκτημοσύνη!
Να μην τον πιάνη η μανία της πλεονεξίας, να αποκτήσουμε και τούτο και εκείνο και το άλλο και να γίνεται ο άφρων πλούσιος, και να γεμίζη τις αποθήκες του!
Και στη θέσι της τελείας υπακοής να ασκή τη σχετική υπακοή, την ταπείνωσι και την υποχωρητικότητα!
Όχι μόνο προς τον Πνευματικό του, αλλά και προς τα πρόσωπα τα πλησίον του.
Αν δεν υποχωρή ο άνδρας στη γυναίκα, δεν περνάει η ζωή. Αν δεν υποχωρή η γυναίκα στον άνδρα, πάλι δεν περνάει η ζωή. Και οι γονείς στα παιδιά και τα παιδιά στους γονείς. Και στον πεθερό και στην πεθερά. Όχι βέβαια ότι θα παρεμβαίνουν και θα διοικούν στο σπίτι… Όχι! Αλλά κάνοντας απλά μερικές παραχωρήσεις στις αδυναμίες τους!
Σε σχετικό, λοιπόν, βαθμό θα ασκή και αυτός αυτές τις αρετές.
Σε σχετικό πάντοτε βαθμό!
Όσο περισσότερο τις ασκεί, τόσο σε ανώτερες πνευματικές βαθμίδες ανεβαίνει!>>!!!
π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος (1930-1989)!
Πηγή: «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ», του Αρχιμ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου, σελ. 419-420.
